Kategoriaren artxiboa: Biografia

Casares, Segundo

José Segundo Casares Larrache (Altza, 1866-06-02 / Donostia, 1938-01-12)

  • Alkate: 1909-1910, 1916
  • Bera alkate zela Altza Herriak “Villa” titulua eskuratu zuen, 1910. urtean.
  • “Granja Avícola Villa Casares”: http://altza.info/bilduma/pdf/A5267.pdf
  • Escrito en contra de la posible anexión de Altza a San Sebastián / Segundo Casares. En: Altza Hautsa Kenduz V. Altza: Altzako Historia Mintegia, 1999 (pp. 111-115) http://altza.info/bilduma/pdf/L9327.pdf
  • 1933-03-12: Altzako Udalak Kontzeju plazari (San Martzial plaza, gaur egun) Segundo Casares izena ematen dio.
sortze data: 2022-05-25 / eguneratze data: 2022-05-25

Pedro Ayesta Cendoya

Pedro Ayesta Cendoya, (1898?; Altza, 1969-06-14)

Rosario Odriozola Echevesterekin ezkondua, bi seme izan zituen (Manuel eta José).

1934. urteko erroldan Trinkete etxean bizi zen (Odriozola etxean, eskelan), 36 urte zituen eta jornalaria zen.

Altzako alkate 1931-1936 urte bitartean.

Jose Ayesta Odriozola, 1968-01-20 egunean hildakoa, hilobi berean lurperatuta dago, Altzan.

Encarnación arreba 2003-04-30ean hil zen.

sortze data: 2021-02-25 / eguneratze data: 2021-03-22

Jose Manuel Sasiain Astiasuainzarra

Altza, 1885-06-07; ?

[Jaiotza agirian: Jose Manuel Saciain Asteasueinsarra]
Aita: Carlos Saciain Echeverria
Ama: Maria Ramona Asteasueinsarra Usarraga

Lau anai-arreba ziren, bera hirugarrena.

1934, urtean Artolategi [Arbolategi] baserrian bizi zen, Sarrueta-Marrtutene. Baserritarra zen.

Altzako zinegotzia 1931-36 urte bitartean, independentea.

 

sortze data: 2021-02-25 / eguneratze data: 2021-02-25

Jose Iruretagoiena Kerejeta

Jose Iruretagoiena Kerejeta (Getaria, 1889-03-18; Altza, 1942-01-16)

Jaiotza agirian José Joaquín Yrure Querejeta bezala agertzen da (aita Juan Ygnacio Yruretagoyena Lazcano)

Altzako zinegotzia 1931-1936 urte bitartean, 1931eko otsailaren 12ko hauteskundeetan.

Lizardi baserrikoa, baserritarra.

Altzako “Confederación Agro-Pecuaria” elkartearen presidentea (1933), egoitza Herrerako Txingurri etxean zegoena. Anaitasuna elkarteko presidentea (iturria?).

Larraitz San Roman, Hautsa Kenduz: “Josefa Arregi eta bere senarra aurkitzen ditugu bertako maizterrak bezala. 1926an Josefa Arregik alargundu zuen, ondoren Jose Iruretagoienarekin ezkonduz. Lizardiko maiztertza senar-emazte berrira igaro zen.1940an Jose Iruretagoienak Lizardi erosteko pausua ematea erabaki zuen, horretarako 150.000 pezetako mailegua eskatzeko beharrean ikusi zen,horixe izan baitzen Elio Elio Magañón, Vellosako Marquesak Lizardi baserriaren truke eskatutako kopurua. Jasotako kreditua itzuli ahal izateko, Iruretagoienak baserriko basotik ahal zuen egur guztia ebaki zuen, eraikuntza material bezala salduz. Zuhaitzen motzondoak ere ikatza egiteko saldu behar izan ziren.”

Josean San Romanen Plácido semearen bitartez bildutako datuak: Josefa Arregi se casó en primeras nupcias con Nicolás Iribar y tubieron cinco hijos: Rosario, Mª Luisa, Juan Mari, Juanito y Jesús Mari (adoptado). En segundas nupcias casó con José Iruretagoyena, del caserio ¿Mañari? de Meagas (Getaria). Fue presidente de la Agrupación Agropecuaria, ubicada en Txingurri. Trabajaba en la Compañía del Tranvía. Heriotzaren kontakizuna: Talaron el robledal de Txara para madera. Los tocones los vendieron a la factoría de Luzuriaga. Para sacarlos, pusieron dinamita debajo de las raíces para luego trocearlas. Falló un cartucho y al salir del parapeto para ver qué pasaba, explotó causándole la muerte.

 

 

sortze data: 2021-02-25 / eguneratze data: 2021-07-06

Ricardo Tejada Duque de Estrada

Ricardo Jose Francisco Gabriel Maria del Carmelo, Tejada, Duque de Estrada
(Altza, 1899-03-19; 1984)
Aita: Juan Bautista, Tejada, Saenz del Prado
Ama: Trinidad, Duque de Estrada, Martinez de Morantin

Villa Iruña-n bizi zen (Intxaurrondo-Mirakruz)

Altzako zinegotzia 1931-1936, 1931eko otsailaren 12ko hauteskundetan hautatua.

Erreferentziak

http://trecedivisas.blogspot.com/2016/03/: “1111121211113> Ricardo Tejada y Duque de Estrada.- Nacido en 1899; fallecido en 1984. Inhumado en una ermita de Asturias; sobre la losa que cubre su tumba (Fg. 04) aparece esculpido el Blasón del Solar de Valdeosera (Foto: Gentileza de Manuel Luis Ruiz de Bucesta y Álvarez).”

sortze data: 2021-02-25 / eguneratze data: 2021-03-22

Mario Cordero Maldonado

(1933. urtea)

Errepublika garaiko mediku eta politikaria, Gerra Zibilean errepresaliatua.

sortze data: 2021-02-08 / eguneratze data: 2021-02-08

Carmona Guarinos, Gaspar

1933

Gaspar Cardona Guarinos Altzako zinegotzia izan zen 1931-1936 urte bitartean, hasiera
batean errepublikanoen babesarekin. Errepublika garaia aurrera joan ahala eta eskuineko alderdiak nagusitu zirenean, 1931. urtean hautatutako zinegotziak baztertuak izan ziren, Cardona izan ezik jarraitu zuela udaletxean zinegotzi-gestore bezala lanean, 1936. urtera arte, Fronte Popularra hauteskundeak irabazi zuen arte. 1931. urteko udalbatza berriro ezarri zenean, Izquierda Republicana eskaera egin zuen Cardona kanpoan uzteko, baina ez legezkoa zen. Hala ere, ordutik aurrera Cardonak udaletxeko bileretara joateari utzi zion.

Gaspar Cardona Emilia Cabañez Yibret-ekin ezkondu zen (familiaren informazioa), eta gutxienez seme bat eduki zuten, José.

1934. urteko hauteskunde erroldan hauek agertzen dira:

  • (izen-abizena – adina – bizitokia – ogibidea)
  • Cardona Cabanes José – 28 – Buenavista – Jornalero
  • Cardona Guarinos Gaspar – 59 – Idem – Tonelero
  • Cardona Guarinos Rafael – 52 – Idem – Tonelero

José Cardona Cabanes hazien saltzaile bezala aurkitzen dugu, gutxienez 1939 eta 1940 urteetan, Buenavistan.

sortze data: 2021-01-06 / eguneratze data: 2021-01-06

Ondasunak konfiskatzea (1938)

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 56-57 orr.)

1938an, Gipuzkoako Ondasunak Konfiskatzeko Batzorde Probintzialak [1] honako espediente hauek abiarazi zituen, jatorrizko idazkeran hitzez hitz hala esaten dutenak:

  • Avelino Barriola Aizpurua: Tres cuartas partes de un terreno erial sito en el monte Ulía jurisdicción de Alza.
  • Ambrosio Zatarain Goya: Casería llamada “Martiategui-enea” nº 63, Casa llamada “Urarte”, Casa llamada “Urarte-chiqui”.
  • Carlos Irazusta Zanoni: Crédito hipotecario de 150.000 ptas. Sobre la casa “Palacio de Bidebieta” con su portería, casa garaje, casa de máquina, invernadero y sus terrenos, menos una excepción de terreno.
  • Nicolás Garmendia Arrieta: Trozo de terreno de jurisdicción de Alza. Mitad indivisa de un faja de terreno destinada a paso para la casa Frontón Alday. Casa con su garaje y terreno sobrante llamada “Villa Teresa”. Casa sin nombre y sin nº sita a la subida de la villa de Alza, en el barrio de Herrera.
  • Pedro Tejería Bengoechea: Terreno herbal. Casa de campo denominada “Buena-Vista”.”
  • José Iriarte Borbones: Terreno herbal.
  • José Casares Larrarte (levantado embargo): Tercera parte indivisa de la casa llamada “Zoriontegui”.
  • José Alquiza Arzac: Casa llamada “Casares-enea”.
  • Segundo Goicoechea Elizalde: Sexta parte indivisa de cinco diez y seisavas partes de la casa sin nº denominada “Aizpurucho”.
  • Pedro Tejería Bengoechea: Terreno convertido en herbal de 81 áreas 90 centiáreas comprado por 2.000 ptas. Casa de campo denominada “Buena Vista” con sus pertenecidos comprado por precio de 19.000 pts.

 

[1] CDMH. Comisión Provincial de Incautación de Bienes de Guipúzcoa. Sección de Créditos Intervenidos. Responsabilidades políticas. 75/00302. 1938.

sortze data: 2020-12-06 / eguneratze data: 2020-12-06

Nafarroako Tribunal de Responsabilidades Políticas delakoan prozesatuak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 105-107 orr. Aipatuko diren kalifikazioak, terminologia eta egitateak epaietatik beretik hartuta daude.)

1939-12-05. CABEZÓN DEL CAMPO, Francisco. 51 urte. Ezkondua. Kaudimenduna. Santanderren, gerra-kontseiluan eta prozesu sumarisimoan epaitu zuten, matxinadari atxikitzearen delituagatik, eta, 1937ko irailaren 25ean, presoaldi iraunkor eta osagarriko zigorra ezarri zioten. Frogatutako gertaera larria. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 200 pezetako kalte-ordaina ematera kondenatu du, jurisdikzio militarrean matxinadari atxikitzeagatik errudun izan ondoren[1].

1939-12-30. PASCUAL DÍAZ, Saturnino. 34 urte. Ezkondua. Kaudimengabea. 1939ko martxoaren 10ean Iruñean gerra kontseilu batek 30 urteko espetxe zigorra ezarri zion matxinada militarra egotzita. Frogatutako egitateak eta egitate larriak. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 500 pezeta ordaintzera kondenatu du, kalteen kalte-ordain gisa, matxinadagatik jurisdikzio militarrean errudun aurkitu ondoren[2].

1940-02-26. RODRÍGUEZ GARCÍA, Juan. Ezkondua. Izquierda Republicanan afiliatua. Non dagoen ez dakigunean. Gerra garaian, milizien kabo maila izan zuen. Frogatutako egitate larriengatik akusatua. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 500 pezeta ordaintzera kondenatzen du, kalte-ordain gisa, eta kargu publikoak betetzeko 8 urte eta egun bateko gaitasungabetzea. [3].

1940-06-15. ALQUIZA ARZAC, Luis. 39 urte. Ezkondua. Industrialari. Euskal nazionalistarekiko begikotasuna, afiliaziorik edo kargurik jaso gabe. Fronte Popularraren garaian, politikarekiko jarrera axolagabea erakutsi zuen. Eskuindarren esku jarri zen, hauek espetxeratuak izan zirelarik. Matxinatuak hirira sartu aurretik, Azpeitira joan zen, eta han altzatar presoak izanik, bitartekari lanak egin zituen bere askatasuna lortzeko. 1937ko martxotik 1939ko apirilera arte Frantziara ihes egin zuen, eta han lan egin zuen eta Frantzian errefuxiatutako itsasontzi espainiarrengatik interesatu zen, Pasaiako Portuko Armadoreen Elkarte Gremialeko presidenteak emandako argibideei kasu eginez. Frogatutako eta hain larriak ez diren egitateengatik akusatua. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 3.000 pezeta ordaintzera kondenatu du, kalteen kalte-ordain gisa, arduradun politikotzat jo ondoren[4].

1941-05-31. CORDERO MALDONADO, Mario. Medikua. Izquierda Republicanan afiliatua. [5], zuzendaritza batzordeko kide izanik. Non dagoen ez dakigunean. Fronte Popularrari atxikitzea eta buruzagi lanak egitea leporatzen diote, pistolaz armatuta. Osasun komisario izendatu zuten, eta probintziako kudeatzaile lanak egin zituen. Frogatutako egitate larriengatik akusatua. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 25.000 pezeta ordaintzera kondenatu du, kalte-ordain gisa eta 15 urteko erbestealdi gisa, eta ezin izango da Altza Herriko 250 km-ko erradioan bizi [6] [7].

1941-06-06. ALQUIZA ARZAC, José. Ezkondua. Langilea. EAJko afiliatua. Zuzendaritza kargua izan zuen alderdiaren barnean 1934an kargutik kendu zuten arte. Propagandista hauteskundeetan. Fronte Popularrean, modu aktiboan lagundu zuen guardiak egiten, matxinatutako tropen sarreran ebakuatu zuen arte. Bilbon, Errepublikar Armada Popularrean sartu zen, osasun-langile gisa. Santoñan preso hartu arte dihardu. Prozedura militarraren mende egon gabe askatu zuten. FET-JONSi atxikita bezala agertzen da. Frogatutako gertaerak eta hain larriak ez direnak. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 200 pezeta ordaintzera kondenatzen du, erantzukizun politikoko hainbat arrazoirengatiko kalte-ordain gisa, eta kargu publikoak betetzeko 5 urteko gaitasungabetzea [8].

1941-07-28. ANSO ODRIOZOLA, Manuel. Ezkongabea. Langilea. Euskal nazionalistarekiko begikotasuna, afiliaziorik edo kargurik jaso gabe. Fronte Popularraren pean, zerbitzuak ematen lagundu zuen, igarobaimenak bidaltzen. Matxinatutako tropen sarreran Bilbora ihes egin zuen. Han, Herri Armada Errepublikanoan sartu zen, bere kinta deitua izan zenean, Ertzañan sartuz, oposizioz Teniente mailara iritsiz. Karmeloko kartzelan zaintza-lanak egin zituen, eta eskuineko presoei armak sartzen lagundu zien. Bilbo okupatu zutenean, 800 presoren buru izan zen. Adin militarrean zegoenez, matxinatutako armadan sartu zen, artilleria astuneko 6. errejimentuan zerbitzatuz, eta Bruneten zauritu zuten. Gerra amaieran lizentziaduna. Frogatutako gertaerak eta hain larriak ez direnak. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 200 pezeta ordaintzera kondenatzen du, erantzule politiko gisa izandako kalteen kalte-ordain gisa eta inguruabar aringarri batekin [9].

1941-12-23. BERRONDO MÚGICA, José. Adin nagusikoa. Ezkondua. Mekanikaria. EAJko afiliatua. Alderdiko lehendakari izan zen altxamenduaren aurretik. Guardiak egin zituen Altzako elizak defendatzeko. Matxinatutako tropak sartu ondoren, langile militarizatu gisa lan egin zuen jaurtigaien fabrika batean, eta begi batean lesio bat izan zuen. Frogatutako gertaerak eta hain larriak ez direnak. Bere kasua berrikusi ondoren, TRPk 500 pezeta ordaintzera kondenatu du, kalteen kalte-ordain gisa, arduradun politiko gisa [10].

 

[1] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.1,N.175.

[2] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.1,N.208.

[3] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.1,N.332.

[4] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.2,N.518.

[5] Egia esan, Union Republicana alderdiko kidea zen.

[6] Mario Corderoren kasua da deigarriena, zigorrik larriena baita. Gaur egun ez dakigu zer gertatu zitzaion, ebakuazioaren ondoren non zegoen ez baitakite. Causa Generalaren ustetan Frantziara ihes egin zuen, eta 1966an, oraindik ere, BOEk bere pertsonarekiko jazarpenari eutsi zion, TRPk Erantzukizun Politikoen Auzitegiak ezarritako zigorra gogoratuz.

[7]  AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.2,N.985.

[8] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.2,N.994.

[9] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.3,N.1117.

[10] AGN. ES/NA/AGN/F363/TRP_SENTENCIAS,Lb.3,N.1373.

 

 

sortze data: 2020-12-05 / eguneratze data: 2021-02-08

Bidebietako Tiro Nazionalean fusilatuak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 91-103 orr.)

1936-10-23. RODRÍGUEZ GARCÍA, Fernando. Donostian jaioa, Altzan fusilatua 1936ko urriaren 23an. Informazioak ez du argitzen Bidebietako tiro-eremuan edo Altzako beste nonbait fusilatu zuten ala ez.[1] [2].

1937-11-28. ABASCAL PESCADOR, Felipe. Madrilen jaio eta Donostian bizi. 40 urte. Ezkondua. Tranbiarioa. Gerra-kontseiluan epaitu zuten 1937ko irailaren 27an, izaera sozialistakoa izateagatik eta greba-mugimendu guztietan parte hartzeagatik, bai eta indarkeriazko ekintzen ardura duen tranbia-batzordeko kide izateagatik ere, besteak beste, Burdinazko Zubian Ortiz Martínez de Luna tranbia-ikuskatzailearen hilketa. Lekuko gisa, CTSSko lantegietako buruzagi ohiak “muturreko masa-astintzailea” izatea leporatu dio, “Bere mehatxuengatik eta besteei eragindako asaldurengatik nabarmentzen zena”, baita enpresa-batzordean parte hartzea ere, indarkeriazko ekintzak agintzeagatik eta “Ortiz inspektorearen heriotzagatik harrotzeagatik”. Abascalek egozten zitzaizkion gertakariez ezer ez gogoratzea argudiatu zuen. 1937ko azaroaren 22an, fiskalak heriotza-zigorra eskatu zuen. Bere abokatu defendatzailea Ignacio Arzac Galardi artilleria astuneko erregimentuko artilleriako tenientea izan zen. 1937ko azaroaren 23an, Ondarretako espetxeko epaitegia eratu zen, non preso baitzegoen, eta, azkenean, heriotza-zigorra ezarri zioten, matxinada militarraren delitu astungarria egiteagatik. 1937ko azaroaren 28an fusilatu zuten, goizeko bost eta erdietan, Bidebietako tiro-zelaian[3].

1938-01-24. IBAÑEZ, Generoso. Donostiako bizilaguna. 34 urte. Ezkondua. Alderdi Sozialistako eta Trenbide Sindikatu Nazionaleko kidea (UGT). FF. CC. Vscongados tren konpainian lan egiten zuen. Zarauzko Komandantzia Militarreko zerbitzu-agenteek 1937ko irailaren 6an atxilotu zuten. Ondarretako kartzelan sartu zuten, matxinatutako tropak hirian sartu aurretik Ordena Publikoko komisario gisa jardun zuen “sozialista nabarmena” izatea egotzita. Hiru eskuindarrek akusatu zituzten, Deban preso izandakoak, salatuaren aginduz irainduak, eta, ondoren, pistola eskuan zutela, espetxea husteko agindu zien, Aranzazu-Mendi kartzela-ontzian sartzeko. Milizianoak arengatzea, eskuineko pertsonak atxilotzea eta gogor tratatzea ere leporatzen zioten, Abasolo jauregiko espetxeko burua zen bitartean. Debako Udalak herriko bizilagunen hilketa eta atxiloketen arduradun gisa salatu zuen. Guardia Zibilak 1937ko azaroaren 9an eman zuen haren berri. “Muturreko ideia aurreratuei buruzkoa zen, eta ez zen inoiz propaganda eta jokabide moral tamalgarririk egin”. Horrez gain, erantsi zuen Fronte Popularreko kide izan zela, eskuineko pertsonak iraindu zituela eta FF. CC. Vascongados geltokiko burua hil zuen herri-auzitegiko kide izan zela. 1938ko otsailaren 24an, gerra-kontseilua egin zen, eta heriotza-zigorra ezarri zitzaion matxinada militarrari atxikitzeagatik. Bidebietako zelaian fusilatu zuten 1938ko ekainaren 25eko 5:00etan, eta Polloeko hilerrian lurperatu zuten.[4].

1938-03-12. RODRÍGUEZ EGAÑA, Tomás. FF.CC. Vascongadosen faktorea. EAJko afiliatua. 1938ko ekainaren 22an Donostiako gobernadore militarraren aurrean salaketa jarri zuen Debako lekuko natural baten aurrean. Ayetamendi itsasontzian salatua aitortu zuen, Debako “Batzorde Gorriko” kide izateagatik eta beste batzuekin batera bere aitaren atxiloketaren errudun izateagatik eta armak eta munizioak edukitzeagatik. Salatuak akusazioak berretsi zituen. Ideia nazionalistetakoa izateaz akusatua, Debako batzokiko zuzendaritza batzordeko kidea eta behin baino gehiagotan Abasolo jauregiko preso eskuindarren aurrean aurkeztu izana. 1937ko irailaren 4an, gerra-kontseilua egin zen Ondarretako justizia-aretoan, eta heriotza-zigorrera kondenatu zuten matxinada militarraren delituagatik, inguruabar larrigarriekin. 1938ko martxoaren 12an, 5:30ean, Bidebietako zelaian fusilatu zuten, Guardia Zibilaren pikete baten ardurapean. Exekuzioa prentsan jakinarazi zen, gerra-jurisdikziopean[5].

1938-03-16. JIMÉNEZ GOROSTAZU, Ángel, Ezizena: Cafetín. Donostian jaioa eta Hernanin bizi zen. 28 urte. Ezkondua. 1934ko Iraultzan hogei urteko espetxealdia ezarri zioten, Zubillagako alargunaren estankoa lapurtzeagatik. Fronte Popularraren hauteskundeekin amnistiatua da. Durangon atxilotu zuten, 1937ko uztailaren 23an, agente laguntzaile bat “subjektu arriskutsutzat” jotzeagatik. Inputatu egin zituzten Miguel Garate abokatu tradizionalista, Jose Embil Hernaniko epaitegiko idazkaria eta haren emaztea hiltzea, Berenguer jeneralaren hilketan parte hartu izana – 1934an Hernanin egindakoa –, Hernaniko hiru etxeri su ematea, 1936ko uztailaren 30ean Ondarretako kartzelan izandako sarraskian parte hartu izana eta Dragones Rojos batailoiko kide izatea.
Errekete batek salatu zuen, Urnietan talde baten ondoan zihoan akusatuak eraso egin ziolako, eta auto batera igotzera behartu zutelako, beste herritar batzuekin batera, ustez Hernaniko Herri Fronteko agintarien aurrean deklarazioa aurkezteko; baina Hernani-Lasarte errepidearen tartera iristean, autotik jaistera behartu zituzten, erredurara tirokatu zituzten, bat hil eta salatzailearen anaia zauritu zuten, ihes egitea lortu arren. Teodoro Zaragueta Abalabide Hernaniko alkateak txosten bat bidali zuen, auzipetuaren arriskugarritasuna egiaztatzeko eta pistolari talde bateko buru izatea eta Loiolako kuarteletan errenditutako buruzagi eta ofizialen fusilamenduak zuzendu izana leporatzeko. Halaber, Fronte Popularraren garaian Hernanin izua eragin zuela eta esku-bonbekin mehatxu egin zuela ere leporatu zion. Txostenak zalantzan jartzen zuen Berenguerren hilketan parte hartu ote zuen, eta, gainera, honako datu hauek ematen zituen: auzipetua bananduta bizi zen emaztearengandik eta alabarengandik, tratu txarrengatik, eta José María Garín nekazariaren hiltzailea izan zen. 1937ko abuztuaren 5ean auzipetu egin zuten, eta 1937ko irailaren 25ean gerra kontseilua egin zuten Ondarretan. Epaia 1937ko urriaren 15ean iritsiko da, eta heriotza-zigorra ezarriko zaio “matxinada militarraren delituagatik, arriskugarritasun-astungarriarekin, aurrekari txarrekin, delituaren garrantziarekin, bai eta Estatuaren, Armadaren eta partikularren interesei egindako kalte larriagatik ere”. Bidebietan fusilatu zuten 1938ko martxoaren 16an, 5:30ean, eraso-zaindarien pikete batek hil zuela ziurtatuz, eta Polloen lurperatu zuten. Exekuzioa prentsan jakinarazita agertzen da, izenik gabe, gerra-jurisdikziopean[6].

1938-03-25. PARRONDO, Manuel. Ezizena: El Bizco. Cedillon jaio zen, Caceresen, eta Donostian bizi zen. 25 urte. Ezkondua. Igeltseroa. Alderdi Erradikal Sozialistako kidea. 1937ko uztailaren 30ean atxilotu zuten Donostian, Larrinagako espetxetik ihes egin ondoren, 1937ko ekainaren 22an, eta Ondarretara eraman zuten. CNTko kide izatea eta matxinatuak sartu ziren egunean Loiolako kuarteletan gizon talde batekin batera aurkeztu izana leporatzen diote. Horrez gain, terrazak gotortzen laguntzea eta aurre egin zieten eskuineko pertsona talde baten aurka tiro egitea leporatu zioten. Ondoren, inguruko etxeak miatu eta ehizarako hainbat arma konfiskatu zituzten. Ondoren, Irungo buruzagitza hartu zuen, eta miliziano gisa aritu zen. Matxinada lehertzean miliziano talde baten buru Oiartzunera joan izana ere leporatu diote. Akusatuak baieztatu egin zuen gertatutakoa, baina miaketak eta tiroketa bere burua defendatzeko izan zirela argudiatu zuen, sua nondik zetorren jakiteko. Hilabete eta erdi geroago prozesu sumarisimoan sartu zen. 1937ko irailaren 18an, Valladolideko auzitegiak “betiko espetxeratzera eta erabateko desgaikuntza duten interdikzio zibileko osagarrietara” kondenatu zuen; baina epai horrek aurkako hiru boto partikular jaso zituen, eta heriotza-zigorra ezarri behar zitzaiola uste zen, miliziano-taldeen buru izateagatik, Loiolako kuartelen etxeen aurka tiro egiteagatik, milizianoek beren ardurapean egindako desmaneak eta faxista batzuk hil izanaz harro egoteagatik. Epaia berrikusita, 1937ko azaroaren 12an heriotza-zigorra ezarri zitzaion. 1938ko martxoaren 25ean fusilatu zuten, 5:30ean, Bidebietako tiro-eremuan, eta Polloen lurperatutako mediku alferez batek heriotza ziurtatu zuen[7].

1938-05-28. URALDE, Antonio. Gasteizen jaioa. 41 urte. Ezkondua. Langabea. CNTn afiliatua. Ondarretan atxilotu eta espetxeratu zuten 1937ko urriaren 30ean. Clara Llanosek Donostiako Segurtasun eta Zaintza komisarian salatu zuen 1937ko azaroaren 17an, eta Fronte Popularreko “CNTko buruzagi nabarmena” izatea, Groseko Korazonisten komentuko herri-auzitegian parte hartu izana eta armatuta joatea leporatu zion. Hark, halaber, Maria Sagues eta haren seme Jesus Goicoechea haren auzokideak atxilotu izana eta haren senarra, Julian Martinez, Ondarretan preso hartu izana leporatzen zion. Uraldek aitortu zuen guardia armatuak egin zituela komentuaren aurrean leku horretan zegoen janari-biltegia zaintzeko, eta aurretik lapurtu egin zutela; gainerako akusazioak ukatu egin zituzten. 1938ko urtarrilaren 11n, goizeko bederatzietan, gerra kontseilua egin zen. Heriotza-zigorrera kondenatua, matxinada militarraren delituagatik. Ondarretako espetxera itzuli zen, eta 1938ko maiatzaren 12an eman zioten epaiaren berri. Milizianoen buruzagi gisa jardun zuen Donostian matxinatuen sarreran, etxeetan arpilatzeak egin zituen eta eskuineko pertsonak atxilotu zituen. Halaber, gau horretan bertan hildako pertsona bat hitzez mehatxatu zuen CNTren kuartelean, eta ezin izan zen frogatu hilketan parte hartu zuen ala ez. Epaia Bidebietako tiro-eremuan eman zen 1938ko maiatzaren 28an[8].

1938-06-01. CANAL RUIZ, Miguel. Pasai San Pedron jaioa. CNTn afiliatua. Bidebietako Tiro Nazionalean fusilatu zuten 1938ko ekainaren 1ean. Bere exekuzioa prentsan iragarri zen, Itsas-armadaren jurisdikziopean[9] [10].

1938-06-01. PRADOS FERNÁNDEZ, Raimundo. Pasaiakoa. Bidebietako Tiro Nazionalean fusilatu zuten 1938ko ekainaren 1ean. Bere exekuzioa prentsan iragarri zen, Itsas-armadaren jurisdikziopean[11] [12].

1938-06-01. YANGUAS HERNÁNDEZ, Domingo. Pasai San Pedron jaioa. 36 urte. Arrain-saltzailea ofizioz. UGTko afiliatua. Bidebietako Tiro Nazionalean fusilatu zuten 1938ko ekainaren 1ean. Bere exekuzioa prentsan iragarri zen, Itsas-armadaren jurisdikziopean[13] [14].

1938-06-25. DE LA HUERGA, Eusebio. Donostiako bizilaguna, Castro Gonzalokoa, Zamora. 40 urte. Ofizioz zerbitzaria. La Alianza (UGT) sindikatuko kidea. 1937ko urriaren 4an atxilotu zuten, falangista batzuen salaketaren ondoren, altxamendua baino askoz lehenago “bere ideiengatik nabarmendu zen elementu izugarri gorria” izateagatik. Salatzaileak jazarri izana leporatzen zien, hamaika pezetako pentsioa ordaintzera behartu izana eta Loiolako kuartelen aurkako erasoan aktiboki parte hartu izana, baita dinamitaz betetako kaxak eta fusil batekin armaturik ibiltzea ere. Akusatuak ukatu egin zituen akusazioak eta La Alianza sindikatuan afiliatuta zegoela onartu zuen. Ez ziren salaketa bakarrak izan. Beste lekuko batek “buruzagi gorri nabarmena” izatea leporatu zion, Donostiako alde zaharraren defentsan nabarmendu izana, eta zerbitzarien elkartean armak eta lehergailuak banatzea. Horrez gain, Mª Cristina hotela balioko guztia lapurtzeagatik eta harrapakina Kale Nagusiko Hotel Central (UGTko milizien kuartela) milizia-jantokietara eramateagatik jarritako salaketa ere gehitu behar izan zen. Akusatuak berriro ukatu zituen gertakariak, baita armak eraman izana ere. 1938ko azaroaren 18an, prozesu sumarisimoan sartu zuten, komunista izatea eta Mª Cristina hotelaren erasoan parte hartu izana, eskuindarrak jazarri izana eta matxinada militarrari atxikitzea egotzita. Ondarretan espetxeratu zuten, gerra-kontseiluaren zain, eta lanerako eskubidea eman zioten 1937ko abenduaren 21ean. 1938ko urtarrilaren 10ean, gerra-kontseiluan epaitu zuten, eta heriotza-zigorra ezarri zioten. Bidebietako tiro nazionalean fusilatu zuten 1938ko ekainaren 25ean, auzitegiko medikuaren txostenean jasotzen denez.[15].

1938-06-25. LARRAZA, Luciano. Leitzan jaioa, Nafarroan. 28 urte. Ezkondua. Sarrailagilea. Arrasaten atxilotu zuten, 1937ko azaroaren 11n, Juan Los Santos Arnedo koinatuarekin batera, biak ere desertoreak izatea egotzita. “Erruztatuek etsaien armadara pasa zirela adierazi zuten, irratian gorriak irabaztera zihoazela entzun zutelako”. Exekuzioa Bidebietako tiro-eremuan egin zen, 1938ko ekainaren 25eko bost orduetan, eta Donostiako Polloe hilerrian lurperatu zituzten[16].

1938-06-25. LOS SANTOS ARNEDO, Juan. Andosillan jaioa, Nafarroan. 20 urte. Ezkongabea. Ikaslea. Luciano Larraza koinatuarekin batera atxilotu, epaitu, zigortu eta exekutatu zuten, baldintza berberetan[17].

1939-10-18. GONZÁLEZ ROJO,  Félix Salvador. Errenteria. [Erreferentzia: RODRIGUEZ OÑATIBIA, Amaia: Errenteria 1936-1945. II. Liburukia. Errenteriako Udala, Aranzadi Z.E., 107-109 orr.]

1939-10-30. AZURMENDI LÓPEZ, Juan. Heriotza-zigorra ezarri zioten. Ondarretan giltzapetua. Bidebietako zelaian fusilatua 1939ko urriaren 30eko goizeko 5etan, beste lau presorekin batera[18].

1939-10-30. ESCRIBANO GARCÍA, Agustín. Heriotza-zigorra ezarri zioten. Ondarretan giltzapetua. Bidebietako zelaian fusilatua 1939ko urriaren 30eko goizeko 5etan, beste lau presorekin batera[19].

1939-10-30. GARCÍA NOGALES, Jacinto. Hernanin jaioa. Sozialista. Ondarretan giltzapetua eta heriotza-zigorrera kondenatua. Bidebietako zelaian fusilatu zuten 1939ko urriaren 30ean, goizeko 5etan, beste lau presorekin batera[20]. Aizpururen arabera, ez zuten inoiz fusilatu[21].

1939-10-30. MOLA URTASUN, Pedro. Errenteria. Ezkondua. Arotza. CNTn afiliatua. Castejongo (Nafarroa) familia batetik dator. 1937ko azaroaren 24an atxilotu zuten Donostian, Julio Arruti izeneko bizilagun batek salaketa jarri zuelako. Biteri Eskoletako herri-jantokietako buru izan zen, eta, gauez, checa bihurtutako Jesusen Bihotzaren komentuan lan egiten zuen. Zalantzazko txostenengatik, Vila koronelaren eta haren semearen hilketetan parte hartzea edo bertan egotea leporatzen diote, baita pistola bat aurkitu izana ere. Bere buruzagien aginduz eskopeta bat eraman zuela eta erregimen berriarekiko begikotasunik ez zuela aitortu ondoren, krimenak izan zirela adierazi zuen, baina krimen horietan parte hartu izana ukatu zuen. Matxinada militarragatik epaitua eta 1938ko uztailean heriotza-zigorrera kondenatua. Ondarretan giltzapetua. Bidebietako zelaian fusilatu zuten 1939ko urriaren 30eko goizeko 5etan, beste lau presorekin batera. Polloen lurperatu zuten, Suizidioen Koadroa kalean, 2. ilara, 1 zkia., 1.a[22].

1939-10-30. URQUIOLA ORTUETA, Marcelino. Heriotza-zigorra ezarri zioten. Ondarretan giltzapetua. Bidebietako zelaian fusilatua 1939ko urriaren 30eko goizeko 5etan, beste lau presorekin batera[23].

1940-08-27. IGLESIAS ANSAÑO, Luis. Gironan jaio eta Donostian bizi zen. 55 urte. Ebanista. Donostiako Udaleko zinegotzi sozialista ohia. Orihuelako (Alacant) Espetxe Nagusian atxilotu eta espetxeratu zuten, Luis Prado Fraile Donostiako Falangeko buruzagi ohiaren hilketa leporatzen zioten salaketa baten ondorioz; izan ere, Ondarretako ziegatik atera eta espetxeko patioan bertan exekutatu zuten. Kargudunen artean, 1936an zinegotzi kargua izan zuen, UGTko buru izan zen eta Ondarretako kartzelako zuzendari izan zen hilketa ugari izan ziren garai batean. Horrez gain, Kursaaleko espetxeko fusilamenduetarako zerrendak egitea eta sabotaje-ekintzak egitea, Orihuelako hilketetan esku hartu izana, 1937ko azarotik otsailera bitartean Errepublikako Herri Armadako Bizkaiko ofizial izan izana eta Durangon eskuineko pertsonen atxiloketetan parte hartu izana leporatu diote. Ondarretan preso egon ondoren, Gerra Kontseiluan epaitu zuten 1940ko apirilaren 27an, Gipuzkoako Auzitegiko Jauregian.[24]. 1940ko abuztuaren 27an fusilatu zuten, goizeko seietan, Bidebietako zelaian[25].

Data? RODRÍGUEZ EGAÑA, Tomás. Deba. 28 urte. [IRIGOYEN, Felix: “Rafael Rodríguez Egaña”, in Deba aldizkaria, 5. zenbakia (1986 Negua), 41-47 orr.]

[1] EGAÑA SEVILLA, Iñaki. Los crímenes de Franco en Euskal Herria. Txalaparta. 2009. 454. or.
[2] Ikus RODRÍGUEZ GARCÍA, Juan, Atzeguardian hildakoak.
[3] BADIOLA ARIZTIMUÑO Ascensión. La represión franquista en el País Vasco. Cárceles, campos de concentración y batallones de trabajadores en el comienzo de la posguerra. UNED (2015), 148. or.
[4] Ibidem, 149. or.
[5] Ibidem, 150. or.
[6] Ibidem, 146-147. orr.
[7] Ibidem, 151-152. orr.
[8] Ibidem, 147-148. orr.
[9] PORTUGAL ARTEAGA, Xabier. Pasaia 1931-1939: Zanpatuen oroimina / Pasaia 1931-1939: La memoria de los vencidos. Pasaiako Udala. 2007. 104. or.
[10] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Bilaketa Dokuklik-en: “Fichero de represaliados y presos en cárceles franquistas, con detalle de las condenas y, en su caso, asesinatos”.
[11] PORTUGAL, op. cit., 105. or.
[12] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Bilaketa Dokuklik-en: “Fichero de represaliados y presos en cárceles franquistas, con detalle de las condenas y, en su caso, asesinatos”.
[13] PORTUGAL, op. cit., 105. or.
[14] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Bilaketa Dokuklik-en: “Fichero de represaliados y presos en cárceles franquistas, con detalle de las condenas y, en su caso, asesinatos”.
[15] BADIOLA, op. cit., 151. or.
[16] Ibidem, 152. or.
[17] Ibidem, 152. or.
[18] EGAÑA, op. cit., 120. or.
[19] Idem.
[20] Idem.
[21] AIZPURU, Mikel; APAOLAZA, Urko; GÓMEZ, Jesús Mari; ODRIOZOLA, Jon: El otoño de 1936 en Guipúzcoa: Los fusilamientos de Hernani. Alberdania. 2007, 259. or.
[22] EGAÑA, op. cit., 119-120. orr.
[23] Ibidem, 120. or.
[24] La Voz de España, 1940-04-27.
[25] BADIOLA, op. cit., 148-149. orr.

sortze data: 2020-12-05 / eguneratze data: 2022-11-12

Mutilatuak, elbarriak eta gaixoak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, pp. 71-76)

AMAT IRIBARREN, Segismundo. 1918ko soldadualdikoa. 1938ko otsailaren 9an sartu zen Frantzian, Bartzelonatik. Altzako 1. Konpainia Gorriaren borrokalari ohia. Elosun (Araba) zauritu zuten 1936ko abenduaren 21ean, eta El Sition (Bilbo) ospitaleratu zuten. Erabateko ezgaitzat deklaratua. Giltzadura erradiokubitalaren ankilosia eta erradiazio karpianoaren osatu gabea du ezkerreko aldean, gerra-ekintzagatik. Beste dokumentazio batean aipatzen da lanerako zailtasunak dituela, ez dagoela diruz lagunduta, diagnostikoari % 20ko baliaezintasuna gehitzeaz gain. Beste dokumentu batek honako hau gaineratzen du: % 50 h. A. F. ezkerreko besoan. Paralisi erradiala. Ikusi Frantziako kontzentrazio-esparruetan barneratutako pertsonen zerrenda.

APAOLAZA ECHEVARRÍA, Sebastián. 24 urte. Altzan jaioa. Jornalaria. Ezkongabea. JSUko kidea. Iparraldetik dator. 1935. urtearen soldadualdikoa. 23. Batailoia, metrailadoreen taldea. 1937ko otsailaren 25ean Asturiasko frontean zauritutakoa. Bartzelonako Auzitegi Mediko Militarrak erabateko ezgaitzat jo du. Pairatzen du: eskuineko izterreko anputazioa batez besteko herenean.

ARRILLAGA, Ángela. Altzan jaioa. 38 urte. Bizibideak: 750 libera hilean. Azterketa normala igaro du Angel de Guirreche doktorearen ginekologia-kontsultan

ARTOLA, Luis. 19 urte. Altzan jaioa. La Roseraien ospitaleratua. Ohiko kontsulta egin zuen. Kontsulta kopurua: 1. Luis de Aztorki otorrinolaringologoak artatua. Bada bigarren kontsulta bat ere, Luis Arriolaren izena duena (pertsona bera?), Asteropia akomodatiboa eta astigmia a diagnostikatua, Luis López de Abadía oftalmologoak artatua.

ARZAC OLAIZOLA, Matías. 20 años. Altzan jaioa. Gozogilea. Ezkongabea. UGTko afiliatua. Iparraldetik etorria. 1938ko soldadualdikoa. Brigadako soldadua, 8. Batailoia, 3. Konapinia. Euzkadiko Armada. 1936ko azaroaren 2an zauritu zuten San Pedro de Norako frontean (Asturias). Bartzelonako Auzitegi Mediko Militarrak erabateko ezgaitzat jo du eskumuturreko nerbio kubikoko kitzikaezintasun elektrikoa duelako.

ERQUICIA, Vicente. Altzan jaioa. 31 urte. La Roseraien ospitaleratua. Kontsulta pasatzen du, eta ezkerreko esternokleidomastoideoaren kontrakturaren ondoriozko tortikolisa diagnostikatzen zaio. Gonzalo de Aranguren zirujauak operatuko du 1939ko uztailaren 12an. Geroago, bigarren kontsulta bat egin zioten, zirujau berarekin, eskuin aldeko esternokleidomastoideoaren kontraktura pasmodikoa zuelako. Ebakuntza 1939ko abuztuaren 21ean egin zioten.

FERRERO DOMINGO, Baltasar. 24 urte. Altzan jaioa. Ile-apaintzailea. Ezkongabea. UGTko afiliatua. Iparraldetik etorria. 1934ko soldadualdikoa. 3. Batailoia, Euzkadiko Armadaren metrailadoren 3. konpainia. Elorrioko frontean zauritu zuten 1937ko maiatzaren 2an. Bartzelonako Auzitegi Mediko Militarrak erabateko ezgaitzat jo du. Biriketako Fimia aktiboa du

GALARDI ECHEVESTE, Juan Ignacio. Iparraldetik etorria. 1934kosoldadualdikoa. Celta Batailoiko gudulari ohia. Otxandianoko frontean zauritu zuten 1937ko apirilaren 1ean. Bartzelonako Auzitegi mediko Militarrak erabateko ezgaitzat jo du. Eskuin eskuko Atrofia dauka. Kontzentrazio-esparruetatik igaro ondoren, La Roseraie ospitalera eraman zuten 1939ko ekainaren 18an. Hiru kontsulta mediko egin zituen Nicolas Ochandiano odontologoarekin, eta txantxarra sendatu zitzaion. 1939ko abenduaren 1ean Ilbarritzeko mutilatuen egoitzan sartu zen eta 1940ko urtarrilaren 31n baja eman zioten Baionako Blanpignongo Poudreriera lanera joateagatik. Ikusi Frantziako kontzentrazio-esparruetan barneratutako pertsonen zerrenda.

GONZÁLEZ RODRÍGUEZ, Fabriciano. 46 urte. Altzan jaioa. Alderdi Komunistako kidea. La Roseraien ospitaleratua. Kontsulta pasatuko du, Roman Pereiro medikuntza orokorreko espezialistak artatuko du, eta sukar-erreumatismo akutua diagnostikatuko diote. Ilbarritzeko mutilatuen egoitzan sartu zuten 1939ko uztailaren 15ean, eta urte bereko abuztuaren 18an irten zen. Ikusi Frantziako kontzentrazio-esparruetan barneratutako pertsonen zerrenda.

URQUIJO ANDUAGA, Jaime. 36 urte. Altzan jaioa 1908ko uztailaren 11n eta Errenteriako bizilaguna. Ezkonduta dago eta 5 seme-alaba ditu. Ribadesellatik (Asturias) dator, eta 1938ko irailaren 31n sartu zen Frantzian. 11. Dibisioko kapitain laguntzailea Etxanon (Zornotza) zauritu zen maiatzaren amaieran. Zornotzako Ospitalean eta Frantziako Leremboure klinikan ospitaleratzen dute. Eskuineko birikaren beheko lobuluan txertatutako metraila dauka, aldizkako erreflexu mingarrien abiapuntua.

VAREA, María Pilar. 22 urte. Altzan jaioa. Inolako bizibiderik gabe. Luis de Asterki otorrinolaringologoarekin kontsulta bat egin zuen, eta otitis sub-akutua diagnostikatu zioten.

ZAPIRAIN GOICOECHEA, Antonio. 39 urte. Altzan jaioa 1902ko apirilaren 29an eta Errenteriako bizilaguna. Ezkonduta dago eta bi seme-alaba ditu. Galdaragilea. Santanderretik etorri eta Frantzian sartu zen 1937ko abuztuaren 19an. Sarjentua 50. Dibisioan, San Andres Batailoian, 1. Konpainia, 1. Sekzioa. Zauritu egin zuten Kalamuan, Eibarren, 1936ko abenduaren 27an. Durangon, Gernikan, Bilboko San Luisen eta La Roseraien ospitaleratua. Ezkerreko besaurrearen anputazioa du. Ilbarritzeko egoitza, Bidart. Kontsulta ere pasako da, Luis de Aztorki otorrinolaringologoak artatua, Hipertrofia amigdalak eta landaretzak diagnostikatuz. 1939ko uztailaren 11n operatuko dute. Ondoren, bigarren kontsulta bat egingo zuen, “Normaltzat” jotzen zena, eta Ignacio de Garaycorta dermatologoak artatuko zuen. Eusko Jaurlaritzaren Gizarte Segurantzaren onuraduntzat jotzen duen dokumentu bat ere badago.

sortze data: 2020-12-03 / eguneratze data: 2021-02-02

Presoak Mirakruzeko “checa”n

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 38-45 orr.)

“Mirakruzeko checa” izenekoari buruzko informazioa Causa Generaletik dator[1]. Checa[2] La Asunción komentuan zegoen, eta bertako agintariek konfiskatu egin zuten, mojak etxetik atera ondoren. Checa izateari dagokionez, informazio ofiziala kontraesankorra da. Checaren kontrolaren ondorioz, Batzordeak zuzenean bere gain hartuta eta zonaldeko fakzioetako (CNT, IR eta EAJ) guardiek babestuta, pentsarazten du tokiko kartzela moduko bat izan daitekeela, checa baino gehiago. Atxilotuen testigantzen arabera, ez zen ez galdeketarik ez torturarik egon, milizianoek egindako tratu txar eta hitzei buruzko aipamen gutxi batzuk izan ezik –batez ere, Gandásegui gotzainak eta haren laguntzaileak jasandako bultzadak eta umiliazioak–, eta, oro har, komentarioak positiboak dira. Gatibu kopuruari dagokionez, hamabostetik gorakoa da. Horien artean, honako izen hauek nabarmentzen dira:

ABACENS OLALLA, Pedro. Helbidea: Villa Bi-Semiac, Altza.

ARAMBURU, Luis. Altzako Udalaren kontularia.

CASARES LARRARTE, Santiago. Helbidea: Nafarroa etorbidea 39, 1.a, Altza.

CAUDEVILLA, Valerio. Kapilaua, Gandásegui artzapezpikuaren laguntzailea.

CORTADI IRIZAR, José. Helbidea: Marrus baserria, Altza.

ECHEZORTU BEITIA, Juan. Altzako udaltzaina[3].

ELIZALDE. Hornidura-langilea 40ko hamarkadan.

GANDÁSEGUI GORROCHÁTEGUI, Remigio. Valladolideko artzapezpikua.

GÓMEZ, Luis. Tranbia Konpainiako langilea.

MÁS, Fernando. Altzako Udal Epaitegiko idazkaria.

MENDIZABAL, Juan. Altzako Udalaren idazkaria.

MERINO LACARRA, Amadeo. Botikaria. Botika Herrera 15, 1. helbidean.

SÁNCHEZ. Tranbia Konpainiako langilea.

TEJADA Y SÁEZ DEL PRADO, Juan Bautista. Altzako senatari erretiratua eta monarkiaren azken alkatea. Ricardo eta José María semeekin batera gatibu hartu zuten. Helbidea: Villa Iruña, Intxaurrondo.

ZUGASTI AROCENA, Anselmo. Helbidea: Aizpurucho, Altza.

 

[1] EAH, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 4.

[2] Jatorrian “VCheKa”, Kontrarreboluzio eta Sabotajearekin Borrokatzeko Batzorde Aparteko Panrusaren siglak, sobietar inteligentzia politiko-militarreko lehen zerbitzuaren izena. Errepresio-jardueratik, atxiloketetatik eta exekuzioetatik abiatuta, polizia sekretuaren definizio gisa orokortu zen izena. Ondoren, Espainiako gerra zibilean, atxiloketak, galdeketak, torturak edo epaiketa sumarisimoak egin ziren alderdi eta sindikatuen egoitzak izendatu zituen.

[3] Amadeo Merino presoaren lekukotasunaren arabera (CGko IV Checas), bera atxilotu aurretik, Echezortu preso egon zen bertan, eta bere izena gogoratzen ez bazuen ere, Udaleko udaltzain zaharrena zela aipatzen du.

sortze data: 2020-12-02 / eguneratze data: 2020-12-08

Atzerrira ebakuatutako haurrak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 62-64 orr.)

Bilbotik atzerrira ebakuatutako adingabeetako batzuk, Euzkadiko Jaurlaritzako Gizarte Laguntza Sailak egindako txarteletan erregistratuak, Frantziara bidali ziren[1] [2] eta beste batzuk SESBera[3] [4] –Hainbat Habana lurrunetan joango lirateke[5]–. Hona hemen izenak:

ISTÚRIZ FERNÁNDEZ, Catalina. 5 urte. Altzan, 1930eko abenduaren 1ean jaioa. Gurasoak/Tutoreak: Julian eta Sabina. Helbidea: Plazuela de San José 1, 4. ezk., Bilbo. HABANA baporean SESBera ebakuatua.

ISTÚRIZ FERNÁNDEZ, José. 1925eko uztailaren 6an jaioa. Pasaiakoa. Gurasoak/Tutoreak: Julian eta Sabina. Helbidea: Plazuela de San José 1, 4. ezk., Bilbo. HABANA baporean SESBera ebakuatua.

ISTÚRIZ FERNÁNDEZ, Julia. 1927ko martxoaren 12an jaioa. Altzan jaioa. Gurasoak/Tutoreak: Julian eta Sabina. Helbidea: Plazuela de San José 1, 4. ezk., Bilbo. HABANA baporean SESBera ebakuatua.

MARTÍNEZ BALDA, Agustina. 12 urte. 1925eko otsailaren 12an jaioa, Altzan. Gurasoak/Tutoreak: María Balda. Helbidea: Camino del Refugio, Begoña 3-2. esk., Bilbo. SESBera ebakuatua.

MÚGICA ESPONDA, Manuela. 5 urte. 1931ko abenduaren 29an jaioa, Altzan. Gurasoak/Tutoreak: Manuel Mújica Iturrizar. Helbidea: Henao 23-5º, Bilbo. Frantziara ebakuatua.

MÚGICA ESPONDA, María. 7 urte. 1929ko azaroaren 5ean jaioa, Altzan. Gurasoak/Tutoreak: Manuel Mújica Iturrizar. Helbidea: Henao 23-5º, Bilbo. Frantziara ebakuatua

REGUERA ALONSO, Atanasio. 7 urte. 1930eko apirilaren 15ean jaioa, Herrera, Altza. Gurasoak/Tutoreak: Francisco Reguera López. Helbidea: Arabasterra, Sopela (Bizkaia). Frantziara ebakuatua.

RODRÍGUEZ GARCÍA, Benita. 11 urte. 1925eko abenduaren 16an jaioa, Altzan. Gurasoak/Tutoreak: Esperenciador Rodríguez Gibaja. Helbidea: María Díaz de Haro 34, Portugalete (Bizkaia). Frantziara ebakuatua.

RODRIGUEZ GARCIA, José Ernesto .10 urte. 192eko azaroaren 5ean jaioa, Altzan. Gurasoak/Tutoreak: Esperenciador Rodríguez Gibaja. Helbidea: María Díaz de Haro 34, Portugalete (Bizkaia). Frantziara ebakuatua.

SAGARZAZU MERINO, Marcelino. 8 urte. 1929ko abuztuaren 24an jaioa, Altzan. Gurasoak/Tutoreak: José Sagarzazu Echelecu. Helbidea: kale Nagusia 38, 1. ezk., Bilbo. HABANA baporean SESBera ebakuatua.

SALVADOR PÉREZ, María Ángeles. 7 urte. 1930eko urtarrilaren 30ean jaioa, Herreran, Altza. Gurasoak/Tutoreak: Justo Salvador Durango. Helbidea: Gran Vía 18, Bilbo. SESBera ebakuatua.

SANTAMARÍA CONDE, María del Carmen. 5 urte. 1932ko otsailaren 3an jaioa, Pasaia-Altzan. Gurasoak/Tutoreak: Isidro Santamaría Porras. Helbidea: Urazurrutia 17, 3. ezk., Bilbo. SESBera ebakuatua.

Euskalmemoria[6] fundazioaren webgunean atzerrira ebakuatutako haurren hiru izen aipatzen dira, baina informazioaren jatorria eta informazio gehiago aipatu gabe: Nekane Elizalde Elizalde, Sebastián Elizalde Elizalde –agian anaiak– eta Martínez Balda, izenik gabe –agian Agustina Martínez Balda –.

[1] CDMH. Ministerio de Educación, Cultura y Deportes. Dokuklik: “Fichas de niñas y niños evacuados a Francia”.

[2] CDMH. Ministerio de Educación, Cultura y Deportes. Dokuklik: “Fichas de niñas y niños evacuados a Francia”.

[3] CDMH. Ministerio de Educación, Cultura y Deportes. Dokuklik: “Fichas de niños españoles evacuados a la URSS”.

[4] CDMH. Ministerio de Educación, Cultura y Deportes. Dokuklik: “Fichas de niñas y niños evacuados a Rusia (URSS)”.

[5] CDMH. Ministerio de Educación, Cultura y Deportes. Dokuklik: “Fichas de niñas y niños evacuados a Rusia (URSS) en el vapor Habana”.

[6]Niños/as evacuados/as al extranjero”. Euskal Memoria Fundazioa.

sortze data: 2020-12-02 / eguneratze data: 2020-12-08

Frantziako kontzentrazio-esparruetan barneratuak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 67-71 orr.)

Ondorengo zerrenda Frantziako kontzentrazio-esparruetako barneratuen fitxategi-bildumatik abiatuta egin da[1], erbesteko Euzkadiko Gobernuak egina. Funts beretik datozen beste iturri batzuk, hala nola Afrikako kontzentrazio-esparruetako fitxategiak[2] eta Bram[3], edo erbestean dauden euskal marinelen fitxategia[4], orri-oinean adierazita geratzen dira.

ALKAIN MENDIZABAL Luis. 18 urte. Herrerakoa[5]. Ikaslea. UGTko afiliatua. Euskadin, gudari; Katalunian, kabo. Campo de Judes-en (Sept-Fons) 1939ko apirilaren 1an barneratua; eta Campo de Gurs, Ilot D. 1939ko ekainaren 1ean Al ilot-era eraman zuten. B.24. Gº 3.

AMAT IRIBARREN, Segismundo. 43 urte. Altzan jaio zen 1897ko ekainaren 10ean. Jornalari, merkatari, upelgile. Ezkongabea. UGTko afiliatua. Euskadin: Karl Liebcknecht batailoian gudari, Altzako 1. Konpainia Gorria. Katalunian: Soldadu. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien; Le Barcarès, Ilot H, Pabeiloi 12; eta Gurs, Ilot A, Bª 10, Gº 3º. Gerrako mutilatua. Deklaratua: erabateko ezgai. Gaixotasuna: giltzadura erradiokubitalaren ankilosia eta erradiazio karpianoaren ankilosia, ezkerreko aldean.

ANABITARTE ALTUNA, Celestino. 37 urte. Altzan jaioa. Eusko Abertzale Ekintzako afiliatua. Esparru hauetan barneratua: Argeles, eta Gurs, Ilot D, Bª 6, Gº 3º[6].

ARBONA EGUILUZ Enrique. 25 urte. Altzan jaioa. Zurgin. EAJko afiliatua. Euskadin, artilleriako gudari Donostian[7]. Katalunian, soldadu D.E.C.A. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 16 eremuan; Gurs, Ilot C, Bª 10, Gº 1º.

AZURMENDI URRESTARAZU, José. 19 urte. Altzan jaioa. Afiliazio politikorik gabe. Argeles kontzentrazio-esparruan barneratua[8].

BEITIA TXAKARTEGUI, Eusebio. 24 urte. Herreran jaioa, Altza. Saregile. UGTko afiliatua. Katalunian, soldado. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 16.  eremua; eta Gurs, Ilot B. Txilera ebakuatua 1939ko uztailaren 31n.

BERRA SÁEZ, José. 29 urte. Altzan jaioa. Izquierda Republicanako afiliatua. Katalunian, teniente. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, eta Gurs, Ilot B, 11. barrakaren burua. 1939ko ekainaren 15ean aztertu zuten esparrukoko tailer mekanikoan.

CALVO CERGUEIRAS, José. 31 urte. Altzan jaioa. Marinela. CNTkoafiliatua. Katalunian, teniente. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 14. eremua; eta Gurs, Ilot C, Bª 11, Gº 2º.

GALARDI ETXEBESTE, Iñaki. 26 urte. Pasaia/Altzan jaioa[9]. Bulegaria. Alderdi Komunistako eta UGTko afiliatua. Euskadin, 30.  batailoi Celtan gudari, 3. konpainia. Kabo. Katalunian, pentsiodun mutilatua. Erabateko ezgaitzat joa. Eskuineko eskuko atrofia dauka. Esparru hauetan barneratua: Argeles, Gernika-Berri azpi-esparruan, 1939ko martxoaren 30ean; eta Gurs, Ilot A. La Roseraie ospitalera eraman zuten, eta handik Ilbarritzeko gerrako mutilatuen egoitzara.

GALARRETA HERNAIZ, Félix. 26 urte. Altzan jaioa. Idazlaria. UGTko afiliatua. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 16. eremua; eta Gurs, Ilot C, Bª 2, Gº 3º.

GONZÁLEZ RODRÍGUEZ, Fabriciano. 47 urte. Altzan jaioa. Saregilea, Alderdi Komunistako kidea. Gerrako elbarria. Biriketako lesioa du. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 10. eremua; Le Barcarès, Ilot C; eta Gurs, Ilot A, Bª 10, Gº 5º. 1939ko ekainaren 4an Frantziako Ospitalera eraman zuten, eta La Roseraie ospitalera eraman zuten 1939ko uztailaren 14an. (ikusi Altzako Fronte Popularreko kideen zerrenda)

GONZÁLEZ SUANCES, Bernardo. 20 urte. Santanderren jaioa, eta Altzatik joana. Ezkongabea. Afiliaziorik gabekoa. Sugin D-23 dragaminetan. Zabbeus Makagnasseus-en[10], Tunisian[11] barneratua.

GUAL ABELLANEDA, Valentín. 33 urte. Altzan jaioa eta Errenteriako bizilaguna. Jostun ebakitzaile. UGTko eta Alderdi Komunistako afiliatua. Euskadin, Larrañaga Batailoiaren Komandante Intendentea. Katalunian, Intendentziako Kapitaina. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 12. eremua; eta Gurs, Ilot C, non Intendentzia-buru gisa jardun zuen.

ISTURITZ FALCÓN, Eugenio. Altzan jaioa. Karrozagilea. UGTko afiliatua. Euskadin, gudari. Katalunian, Infanteriako soldadua. Esparru hauetan barneratua: Arles-sur-Tech; Le Barcarès, 2. eremua; Gurs, Ilot D, Bª 11, Gº 2º[12].

PINTO SARDÓN, Isaac. 41 urte. Hermedes (Palencia) herrian jaioa eta Altzako bizilagua duela 20 urte. Zurgina. Alderdi Komunistako kidea. Euskadin, Gipuzkoa Batailoiaren gudaria, Lotuneak eta Transmisioak. Katalunian, pentsionista elbarria. Guztizko ezgai deklaratua. Gaitza: Nefritis. Esparru hauetan barneratua: Argeles, mutilatu gisa erreklamatua, 3ª lista Sete nº 159; eta Gurs, Ilot A, Bª 19, Gº 3º.

PORRAS MARTÍN, Juan. 41 urte. Donostian jaioa eta Altzako bizilaguna. UGTko afiliatua. Katalunian, Intendentzia, ganaduak. Ogibidea: Enplegatua. Esparru hauetan barneratua: Saint Cyprien, 13. eremua; eta Gurs, Ilot C. Bordelen bizi den anaiak erreklamatua, errekuperatu eta hara doa 1939ko maiatzaren 4an.

SÁNCHEZ FERROL, Antonio. 29 urte. Caramiñal (Coruña) herrian jaioa eta Altzatik etorria. Ezkondua. Gaitutako sugilea. UGTko afiliatua. Sugilea Donostia bouan. Gurs esparruan barneratua[13].

 

[1] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: «Ficheros (Gurs)».

[2] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: “Fichero de internados en los Campos de Concentración de África”.

[3] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: “Fichero de internados en el Campo de Concentración de Bram”.

[4] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: “Fichero de marinos vascos exiliados con finiquitos a diciembre de 1937”.

[5] Zalantzazkoa. Agian ez da Altzako Herrera, Bizkaiko Zallakoa edo beste Herrera bat.

[6] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: “Fichero de internados en el Campo de Concentración de Bram”.

[7] Agian Donostiako Artilleria astunaren 3. Erregimentuko kide izan dela esan nahi du.

[8] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: “Fichero de internados en los Campos de Concentración de África”.

[9] Beste dokumentu batzuetan Juan Ignacio Galardi Echeveste bezala agertzen da, Altzakoa zein Pasaiakoa.

[10] Ziurrenik transkripzio akats bat. Tunisiako zelaiaren izena Meheri-Zebbeus zen.

[11] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Dokuklik: “Fichero de marinos vascos exiliados con finiquitos a diciembre de 1937”.

[12] AHE. Archivo Histórico del Gobierno Vasco. En Dokuklik: “Fichero de internados en los Campos de Concentración de África”.

[13] AHE. Archivo Histórico del Gobierno Vasco. En Dokuklik: “Fichero de marinos vascos exiliados con finiquitos a diciembre de 1937”.

sortze data: 2020-12-02 / eguneratze data: 2021-02-02

Atzeguardian hildakoak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 109-115 orr. Honako zerrenda hau Memoria Historikoarekin lotutako proiektuetako zerrendetan agertzen joan diren izenez osatu dira, bai eta digitalizatutako lanbideetatik eta dokumentazio judizialetik, hemerotekatik eta AHMk bildutako testigantzetatik ere.)

ARISTIZABAL ECHEVERRIA, Ignacio. 59 urte. Jornalaria. Tradizionalista. Ignacio Aristizabal Zabalo bere semearen arabera, 1936ko abuztuaren 2an, bere aita eta anaia atxilotu zituzten, Gregorio eta Benito[1] izeneko Pasaiako Compañía del Norteko kide batzuk, Jose Maria Pariza eta Antonio Pasaban[2] izeneko beste bi pertsonak eraginda. Guztiak Izquierda Republicanakoak. Atxiloketaren egunean Donostiako Gobernu Zibilera eraman zituzten, Pasaiako Jesus Oyarzabal jaunak eta Echeverria[3] izeneko batek gidatutako luxuzko auto batean. Handik Ondarretako espetxera igaroko ziren. Ebakuazioan Bilbora eramango zituzten. Aita, Ignacio Aristizabal, 1937ko urtarrilaren 4an hil zuten Bilboko Angeles Custodios kartzelan, erasoan. Heriotza Erregistro Zibilean jasota dago[4].

ARTOLA BERRA, Jose. 75 urte. Baserritarra. Filiazio politiko ezezaguna. Bere seme Francisco Artola Anabitarteren arabera, bere aita matxinatuek hartu eta gutxira hil zen. Gertaera Berra baserrian gertatu zen, honela: Jose Artola 1936ko irailaren 19ko arratsaldean zegoen, arto hostoak biltzen, hegazkin “gorri” batek bonba batzuk erortzen utzi eta haietako baten metrailara iritsi zenean. Zaurituta, San Jose klinikara eraman zuten, eta hurrengo egunean hil zen (36/09/20). Heriotza Erregistro Zibilean jasota dago[5]. Gerra-ekintzan erori gisa agertzen da Altza-Buenavista barrutiko alkateordeak Donostiako Udalari gorpuak Erorien Haranera eramateko bidalitako zerrendan (1958)[6].

BASA DEL CANTO, Gregorio. 72 urte. Malagakoa. Helbidea: San Frantzisko kalea 54, 2.a, Donostia. Karabineroa erretiratuta. Filiazio politiko ezezaguna. Elizatik irten ondoren, bost ezezagunek “Ategorrietako kuartelera”[7] eraman zuten deklaratzera. Gorpua 1936ko abuztuaren 21ean aurkitu zuten, Altzako errepidean (dirudienez, Ategorrietatik gertu), buruan bala zauriak zituela. Altzako Causa Generalaren arabera[8], gorpua bandera gorri eta hori batean bilduta aurkitu zuten. Heriotza Erregistro Zibilean jasota dago. Garaiko dokumentazioak hiltzaileak Fronte Popularrekoak zirela susmatzen du. Altzako hilerrian lurperatu ondoren, 1940ko urriaren 25ean, gorpua Polloeko gerrako biktimen mausoleora eraman zuten[9].

ECHEZORTU BEITIA, Juan. 52 urte. Altzako Udaltzaingoa. Causa Generalak “Mugimenduarekiko mendekotasuna” duela uste du. Bere alargun Teodora Azcaray Íñiguez de Herediaren arabera[10], uztailaren 19an, bere senarra Lucilo de Marcos[11] izeneko batek desarmatu zuen Buenavistako plazatxoan. Abuztuaren 8an bere etxera joan ziren bila, Buenavistako eskolen eraikin desagertuan. Gorpua Altzako errepidean aurkitu zuten, hiru zaurirekin buruan, abuztuaren 11n. Ez dakigu non egon zen aurreko hiru egunetan. Heriotza Erregistro Zibilean jasota dago[12]. Altzako hilerrian lurperatu zuten 1936ko abuztuaren 10ean. Gorpua familiaren Ordiziako panteoira eramango zuten[13].

Claudio Egaña (Kutxateka)

EGAÑA OTAMENDI, Claudio. Aizarnan jaioa eta Altzan bizi zen. Herrera Sport taldeko nazioarteko korrikalaria[14]. Anarkisten filiaziokoa. Beste hogeita bat presorekin batera atera zuten Burgosko espetxe nagusitik 1936ko irailaren 9an, eta fusilatu egin zuten[15]; antza denez, fusilatutako besteekin lurperatu zuten, Esteparreko hobian, Burgosko probintzian[16]. Haren gorpua identifikatu gabe dago oraindik.

EGOSCOZABAL SALAZAR, Eugenio. Merkataria. Renovación Españolan afiliatua. 23 urte. Egoitza: Villa Egoscozabal, Mirakruz Gaina. Bere etxean atxilotu zuten, Altzako Fronte Popularreko elementuak zirela eta, Loiolako kuarteletan, 1936ko uztailaren 27an amore eman ondoren. “Sociedad Bidebieta”ra (sic) eraman zuten, eta gero Aldundira. Ez dakigu nora eraman eta exekutatu zuten. Polloeko hilerrian agertu zen haren gorpua, uztailaren 28ko goizaldean[17].

GURUZEAGA ILLARREGUI, Juan. Altzan jaioa. Ezkondua. Sagardogile industriala. EAJn afiliatua. Matxinatuen sarreran, beste asko bezala, Mirakruz kaleko Iturrizaga etxea arpilatu zutenean, zera esan zuen: “Gorriek lapurtzen bazuten, haiek ere [militarrek] lapurtzen zuten”, eta 1936ko urriaren 2an atxilotu eta exekutatu zuten[18].

Luis Irisarri

IRISARRI PIQUER, Luis Manuel. Donostian jaio zen 1908ko uztailaren 21ean. Intxaurrondoko Basotxiki baserrian bizi zen, eta bi seme-alaba zituen. Nafarroako emigranteen familia batetik dator. Ez dakigu lotura politikorik zuenik. Donostiako Gas Fabrikako langilea. 1936ko azaroaren hasieran atxilotu zuten, Zubiaurreko tabernan kartetan jolasten ari zela, bere bila etorri ziren soldaduak. Ondarretako espetxera eraman zuten, eta 1936ko azaroaren 10ean fusilatu zuten, ustez, Hernanin. Atxilotu eta hurrengo egunean, emaztea, Manuela Garmendia, kartzelara joango zen; senarra jada han ez zegoela esan zioten. Berari buruz izan zuten azken berria izan zen diru-zorroa aurkitu zutela Villa Iruña parean, han zegoen gasolindegiaren ondoan. Horrek Oiartzunen fusilatu zutela pentsarazi zien; baina Intxaurrondoko Pellizar baserriko Pakita Anabitarteren testigantzari esker, jakin badakigu bere osaba Juan Jose, Mons likore-fabrikako langilea, bere kamionetan gidatzen ari zela, militarrek konfiskatutakoa, Ondarretako kartzelatik Hernanira fusilatzeko, eta bidaia horietako batean Irisarri ezagutu zuen. Alargun gazte bat utzi zuen bi seme-alaba txikirekin. Egoera zela eta, alargunak laguntza eskatu zion Donostiako Udalari, senarrak horretarako lan egiten baitzuen, baina umiliatuta itzuli zen, bi seme-alabak adopzioan ematea eta boulevardeko komunetan lan egitea aholkatu baitzioten. Luis Manuel Irisarriren izena Donostiako Igentea kalean dagoen Dual eskulturaren zerrendan dago[19].

Pablo Landa

LANDA IRIBAR, Pablo. Zestoan jaio zen, 1885ean. EAJn afiliatua. La Salle ikastetxeko Guraso Katolikoen Elkarteko lehendakaria eta Altzako Udaleko zinegotzia. Bilbon babestuko da, Altzako behin-behineko alkate gisa. Bilbo erori ondoren, Zallan (Bizkaia) babestu zen, Manuel Díez de Urrutia medikuaren etxean. Handik atera eta 1937ko ekainaren 27an hil zuten Karl Liebknecht batailoiko milizianoek, Altzako Konpainia Gorriko altzatarrek, herri horren sarreran. Hilotza hilerrira eraman eta hobi komun batean lurperatu zuten. Gaur egun, bere gorpuak Zallako hilerriko hobi komunean jarraitzen du[20].

MENDIKUTE LIZEAGA, Alejandro. Altzan jaio zen 1891ko otsailaren 26an. Euskal nazionalismoaren jarraitzailea. Apaiz ordenatua 1916an. 1929tik kapilau izan zen Donostian, eta gero Hernanin. Miguel anaiarekin eta Isabel abadearekin batera, Hernaniko Errepublika Plazako 9. zenbakian bizi zen. Errepublika garaian, EAJren hainbat ekitalditan parte hartzeagatik nabarmendu zen. Bi aldiz atxilotu zuten, eta Hernaniko espetxeko lehena askatu zuten, hamar eguneko gatibualdiaren ondoren, bere anaia Miguel Hernaniko parrokoari esker. Bigarren aldian, falangista talde batek etxetik atera zuen, eta Ondarretako espetxera eraman zuten 1936ko urriaren 14an. Antza denez, fusilatu zuten egunera arte ez zuten ez epaiketarik ez galdeketarik egin. 1936ko urriaren 23tik 24rako gauean “hainbat zauriren ondorioz” hil zen. Exekutatzeko unean, Hernanira begira jartzeko eskatu zuen. Dirudienez, azken une horietan bere anaia Miguel egon zen. Gorpua familiaren panteoian lurperatu zuten, Hernaniko hilerrian bertan[21].

RODRÍGUEZ GARCÍA, Juan. 39 urte. Iruñean jaio eta Altzan bizi. Altzako 1. Konpainia Gorriko kaboa[22]. 1936ko urriaren 23an desagertu zen[23] [24].

José Salvador

RUIZ FACES, Sabino. 66 urte. Jornalaria. Tradizionalista. Damiana Albandoz alargunaren arabera, 1936ko uztailaren 22an, hiru gizon (Tomas Damborena edo Doñabera, Julian Torres eta Paulino Cortines) beren etxera joan ziren, Herrerako Ibarbia etxean, 1. solairuan. Kalean zain zeuden beste pertsona batzuekin batera, senarra Trintxerpera eraman zuten atxilotuta, gero San Markoko gotorlekura eramateko, eta handik Ondarretako espetxera. Ebakuazioarekin Angeles Custodios espetxera eramango dute, Bilbon, eta bertan hilko dute 1937ko urtarrilaren 4an, erasoan. Heriotza Erregistro Zibilean jasota dago[25].

SALVADOR QUEVEDO, Jose. Altzan jaioa. 44 urte. Zulatzailea. 1932an gobernadore zibilak izendatutako zinegotzi-kudeatzailea, 1934an gobernadore berri batek kargugabetua zentro-eskuinak hauteskundeak irabazi ondoren, El Duesoko (Kantabria) Zigor Sailean fusilatua, “Epaitu gabe” [26], Euzkadiko Armadan zerbitzatu ondoren.

Juan Bautista Tejada

TEJADA Y SÁENZ DEL PRADO, Juan Bautista. 79 urte. Monarkiko alfonsinoa. Santo Domingo de la Calzadan (Errioxa) jaio zen, 1857ko otsailaren 9an. Osasun arrazoiengatik etorri zen Donostiara, eta horrela ezagutu zuen bere emaztea izango zena, Trinidad. 1896an ezkondu ondoren, 1908an Villa Iruña, Altzan, eraiki zuten eta bertan finkatu zuten bizilekua. Zortzi seme-alaba izango dituzte. Bere ibilbide politikoa diputatu gisa hasi zuen Logroñoko probintzian — gaur egun Errioxan —. 1903, 1905, 1909, 1910 eta 1916an izendatu zuten senatari. Logroñoko Diputazioko presidente izendatuko dute. 1917an, bizitza osorako senatari bezala aukeratua izan zen. Gurutze Gorriko presidenteordea ere izan zen. Altzako alkate izan zen 1931n, eta kargua utzi zuen Errepublikaren etorrerarekin. Gerra hastean, Ricardo eta Jose Maria semeekin batera atxilotu zuten Villa Iruñan, 1936ko abuztuaren 15ean. Mirakruzeko checara eraman zuten, eta handik Kursaalera. Ebakuazioarekin, Bizkargui-Mendi itsasontzi-espetxera eramango dute, eta bertan giltzapetuta egongo da bi hilabetez. Bilboko Angeles Custodios komentuko kartzela-ospitalera eraman zuten, eta 1937ko urtarrilaren 4ko sarraskian hil zuten[27] [28].

Ricardo Vázquez

VÁZQUEZ RODRÍGUEZ, Ricardo. 48 urte. Mertzedariar erlijiosoa. Filiazio politiko ezezaguna. Pedro Castro, Ubako Amabirjinaren Erreformatorioko apaizaren arabera, 1936ko uztailaren 27an, milizianoek atxilotu zuten; besteak beste, Herrerako Izquierda Republicanako  Surano Sáez Cabezón alderdiko idazkaria, Jose Antonio Igarategui Azpeitia Altzako Udaltzaingoaren kaboa eta Juan Iriarte Altzako alkate ohia. Beste lau erlijioso ere atxilotu zituzten, horien artean Pedro Castro, lehenik Diputazio Probintzialera eramanez, eta ondoren handik Gobernu Zibilera eramanez. Ricardo Vázquez Aldundian geratu zen. Erlijiosoak askatuak izango ziren, baina hurrengo egunean, Ricardo Polloeko hilerrian fusilatua izan zela jakingo zuten. Hilotza, hain zuzen ere, 1936ko uztailaren 29an aurkitu zuten hilerri horretan. Heriotza Erregistro Zibilean jasota dago. Hiltzaileak Fronte Popularrekoak zirela susmatzen da[29].

[1] Causa Generalean bildutako Pasaiako Udalaren agirien arabera, Gregorio Sáez, antza denez, Peña Lemonan (Bizkaia) erori zen, eta Benito Martinez guardia zibiko gisa aritu zen. Biak Izquierda Republicanan arituak ziren eta ez zuten aurrekaririk.

[2] Pasaitarrak, Fronte Popularrean lan egin zuten eta Bilbora ebakuatu zuten. Ez zegoen hilketetan edo arpilatzeetan parte hartu izanaren berririk, eta gerraren aurretik eta ondoren “jokabide ona” erakutsi zutela egiaztatu zen.

[3] Deklarazioaren unean, Echeverria non zegoen ez zekiten.

[4] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 1.

[5] Idem.

[6] AHMDSS H-03408-05.

[7] Ategorrietako kuartela dionean, Mariaren Bihotzaren komentua (garai hartan Ategorrietako Pasealeku Berria zena, gaur egun Nafarroa etorbidea) edo Jai-Alai frontoia izan daiteke, gaur egun desagertuta dagoena (Nafarroa etorbidea eta Ategorrieta etorbidearen arteko elkargunean kokatua). Bi kasuetan, checa anarkistak ziren.

[8] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 1.

[9] La Voz de España, 1940-10-26.

[10] Gertakari berari buruzko adierazpenak egin zituen Donostiako 11. Epaitegi Militarrean. AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 1.

[11] “Rojo-separatista”-tzat joa. Ondarretako presoa, alargunak 1941eko urriaren 30ean egindako deklarazioan aipatzen denez. AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL,1336, Exp. 1.

[12] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 1.

[13] AHMDSS. H-03408-05.

[14]Egaña korrikalaria ahanzturaren putzutik ateratzen”. Estibaus. 2018-02-21.

[15]Represaliados burgaleses”. Represión franquista en Burgos. 2014-09-19.

[16] ARROITA, Aiyoa; DOMÍNGUEZ, Jesús Pablo. “Plácido Pérez Barriuso, el primer identificado de las fosas de Estépar”. Crónicas a pie de fosa. 2018-03-08.

[17] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 1.

[18] AIZPURU, Mikel; APAOLAZA, Urko; GÓMEZ, Jesús Mari; ODRIOZOLA, Jon. El otoño de 1936 en Guipúzcoa: Los fusilamientos de Hernani. Alberdania. 2007, 321. or.

[19]Hil zuten aita gogora ekarriz”. Estibaus. 29/03/2019.

[20] LANDA IJURKO, Iñigo: “Gure aitona eta Gerra Zibila, memoria eta Historia”. In: Altza, Hautsa Kenduz XI (2011), 105-134 orr.

[21] AIZPURU, Mikel; APAOLAZA, Urko; GÓMEZ, Jesús Mari; ODRIOZOLA, Jon. El otoño de 1936 en Guipúzcoa: Los fusilamientos de Hernani. Alberdania. 2007, 216. or.

[22] AHM.: “Documentos de la Guerra Civil en Altza“. In: Hautsa Kenduz  XI (2011), 141-143 orr.

[23] Rodríguez García, Juan. En Donostia1936-1945: Violaciones de los derechos humanos durante la Guerra Civil y el Primer Franquismo.

[24] Ikus Bidebietako Tiro Nazionalean fusilatuak: RODRÍGUEZ GARCÍA, Fernando.

[25] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 4.

[26] EAH. Euskadiko Artxibo Historikoa. Bilaketa Dokukliken: “Fichero de fusilados y asesinados. Faltan letras. 1020 fichas personales”.

[27] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 4.

[28] LOYARTE, Adrián. Mártires de San Sebastián. 1944, 293-312 orr.

[29] AHN, Exp. FC-CAUSA_GENERAL, 1336, Exp. 10.

sortze data: 2020-12-01 / eguneratze data: 2021-02-02

Borrokan eroriak

(URRESTARAZU PARADA, Ion: Altza durante la guerra civil española. AHM, 2020, 105-107 orr. Honako zerrenda hau Memoria Historikoarekin lotutako proiektuetako zerrendetan agertzen joan diren izenez osatu dira, bai eta digitalizatutako lanbideetatik eta dokumentazio judizialetik, hemerotekatik eta AHMk bildutako testigantzetatik ere.)

  • ALQUIZA USOBIAGA, Anastasio. Flechas Azules Hispaniar-Italiar Dibisio Mistoko legionarioa. 1939ko urtarrilean erori zen, ziurrenik Katalunian.
  • AMUNDARAIN ORBEGOZO, Vicente. Leongo frontean eroria.
  • ARZAC, Álvaro. Soldadua Sagardia zutabean. Santanderreko frontean borrokan eroria.
  • BERRA ZAPIRAIN, José. Altzan jaio eta bizi zen. Saseta batailoiko gudaria. Sollubeko frontean erori zen 1937ko maiatzaren 17an[1].
  • CARRERA ALTUNA, José María. Altzan jaio eta bizi zen. Elizalde burdindegiko langilea. Teruelgo Alcorisa Ospitalean hil zen, frontean jasotako zaurien ondorioz. Bere arimaren aldeko meza egin zen Altzan, 1940ko martxoaren 31n.
  • DORRONSORO LEUNDA, Pedro. 25 urte. Altzan lurperatua 1937ko urriaren 1ean. Gerra-ekintzan erorita bezala agertzen da[2].
  • ERDABIDE, Juan. 25 urte. Altzan lurperatua 1936ko abuztuaren 1ean. Gerra-ekintzan erorita bezala agertzen da[3].
  • FRAILE MARTÍN, Juan. 17 urte. Altzan lurperatua 1936ko uztailaren 27an. Gerra-ekintzan erorita bezala agertzen da[4].
  • GALARRAGA SEGUROLA, Francisco. Altzan jaio eta bizi zen. Gudari, unitate ezezagunean. Elgetan eroria 1937ko apirilaren 6an[5].
  • GERBOLES FERNÁNDEZ, Francisco[6]. 23 urte. Altzan lurperatua 1936ko abuztuaren 19an. Gerra-ekintzan erorita bezala agertzen da[7].
  • GARIN MUTILOA, Pablo. 22 urte. Altzan lurperatua 1936ko irailaren 9an. Gerra-ekintzan erorita bezala agertzen da[8].
  • IBARZÁBAL ARIZMENDI, Francisco. 20 urte. Altzako bizilaguna. Artilleriako Erregimentu arinaren 12. zenbakiaren kaboa. Aragoiko frontean erori zen. Altzan lurperatua 1938ko apirilaren 1ean[9].
  • MARICHALAR, Pablo. Laudas baserrikoa[10]. 1937an Bizkaian eroria. Bere hileta Altzan egin zen 1937ko uztailaren 1ean.
  • ROTETA ARRIETA, Marcos. 24 urte. Altzan 1938ko apirilaren 21ean lurperatua. Gerra-ekintzan erorita bezala agertzen da[11].
  • RUIZ ALMANDOZ, VICENTE. 22 urte. Erreketea. Helbidea: Ibarbia Etxea (Herrera). Donostiako Ospitale Militarrean hil zen 1936ko urriaren 15ean, abuztuaren 25ean Oiartzungo frontean izandako zaurien ondorioz. Altzan lurperatua 1936ko urriaren 18an[12].
  • SALVADOR MONDARAIN, José. Altzan jaioa. UGT. Marinela Vendavalen (1936ko urria) eta Nabarran (1937ko martxoa). 1937ko martxoaren 5ean, 27 urte zituela, Matxitxakoko guduaren ondorioz borrokan erori zen[13].
  • SERRANO GONZÁLEZ, Joaquín. Artillero. Monreal del Campon hil zen, Teruelgo probintzian, 1938ko apirilaren 25ean..

[1] VARGAS ALONSO, Francisco Manuel. “Gudaris guipuzcoanos en el “Euzko Gudarostea”. In: Bilduma 13. Ayuntamiento de Errenteria (1999). 228. or.
[2] AHMDSS. H-03408-05: 75. or.
[3] Idem.
[4] Idem.
[5] VARGAS, op. cit., p. 229.
[6] Abizena Jarboles izan zitekeen, eta ez Gerboles. Beharbada, Juan Jarboles Fernández altzatarren familiakoa, Mauthausenetik bizirik atera zena.
[7] AHMDSS. H-03408-05.
[8] Idem.
[9] Idem.
[10] Labeas/Laguras baserria, Mirakruz Gainan.
[11] AHMDSS. H-03408-05.
[12] Idem.
[13] PARDO SAN GIL, Juan. Euzkadiko Gudontzidia. La Marina de Guerra Auxiliar de Euzkadi (1936-39). Untzi Museoa-Museo Naval. Donostia-San Sebastián, 2008, 248-257 orr.

sortze data: 2020-12-01 / eguneratze data: 2021-02-02

Pablo Landa Iribar

Pablo Landa (Zestoa, 1885-10-20; Zalla, 1937-06-27) Zestoatik Altzako Herrera auzora etorri zen lanera 1913an. Bederatzi anaia ziren Landa Iribartarrak, eta bera eta Maria Herrerara etorri ziren bizitzera; Pedro, berriz, Pablorekin oso lotuta zegoen anaia, Pasai Antxon finkatu zen, kontratista gisa lan egiteko. Jacinta Jaca Sotil emaztearekin batera (Betelu, 1889 – Altza, 1958) familia bat osatu zuten Herrerako Vista Alegre etxean, Tantarrene izenez ere ezaguna. Sei seme-alaba izan zituzten: Martin, Frantzisko, Jose Migel, Isabel, Migel eta Santiago. Jarraitu irakurtzen

sortze data: 2020-11-30 / eguneratze data: 2021-02-11

Juan Bautista Tejada Sáenz del Prado

(Santo Domingo de la Calzada 1857 – Bilbao 1937)

Santo Domingo de la Calzadan (Errioxa) jaio zen 1857ko otsailaren 9an. Osasun-arrazoiak zirela medio Donostiara etorri zen, eta han Trinidad Duque de Estrada ezagutu zuen. 1896an ezkondu zen Trinitaterekin, eta urte batzuk geroago Villa Iruñara joan ziren bizitzera. 1908an eraiki zen, Trinidaden aitonak, Ricardo Duque de Estradak, Mirakruz Gainaren inguruan zituen lurretan, Altzako udalerrian. Izen hori darama Trinidad jaio zen hiriaren oroimenez. Ezkondu zirenetik, senar-emazteak Altzan bizi izan ziren beti. Zortzi seme-alaba izan zituzten. Jarraitu irakurtzen

sortze data: 2020-11-30 / eguneratze data: 2020-11-30

Antonio Silva de Herrera

1940-04-06

Antonio Silva de Herrera (1896-?) Altzako alkate izan zen 1938ko urriaren 31tik 1940 apirilaren 6 arte, Donostiak Altza anexionatu zuen arte.

Datu biografikoak

  • 1896.- Villanueva (Sevilla) herrian jaio zen 1896ko apirilaren 1ean. (1)
  • 1928.- Alberto Rodríguez González-el Villa Sevilla eraikitzen du, Julimasene baserriaren inguruan. Alberto Rodríguez Elvira Rodríguezen anaia zen, Antonio Silvaren emaztea. (2)
  • 1930.- Buletin Ofizialean agertzen denez, Antonio Silvak lanik gabe dago, “sin ocupación alguna”, eta auzi bat dauka Donostiako “Electro Luz, S. A.”, enpresaren aurka soldatak zor dizkiolako. (3)
  • 1932.- Altza Herrian erroldatuta agertzen da: “Villa de Alza. Barrio Miracruz. Calle camino vecinal de Julimasene. Villa Sevilla”. Helbide honetan hiru lagun biziz dira: Alberto Rodríguez (57 urte, ezkongabea, “comisionista”), Elvira Rodríguez (51 urte, ezkondua, etxeko lanak) eta Antonio Silva (36 urte, ezkondua, “cesante”). Rodríguez anai-arrebak Errioxako Ausejo herrian jaioak ziren, eta hirurek hiru urte daramate Altzan erroldatuak. (4)
  • 1936.- 1932 urteko erroldako datuaz gain, jaiotze data zehatzak agertzen dira. Silva “cesante” bezala agertzen jarraitzen du eta Rodríguez “empleado”.(5)
  • 1938-1940.- Altzako alkate izan zen 1938ko urriaren 31tik 1940 apirilaren 6 arte “. (6)
  • 1940.- Maiatzaren 7an Gobernu Zibilak 1.000 pezetako isuna jarri zion babarrunak ilegalki saltzeagatik. (7)
  • 1945.- Iruñeako Gaztelu plazan karlisten agerraldi batean parte hartu eta gero, atxilotu egiten du poliziak bere etxean, (8)
  • 1956.- Madrileko Merkatal Agenteen Elkargoan baja ematen diote kuotak ez ordaintzeagatik. (9)
  • 1961.- Hirurogeita bost urte zituela, Madrilen poliziak kalean atxilotu egiten du ustezko komunitate erlijiosoen alde dirua biltzeagatik. Iruzu horretan aurretik ibilia dela baieztatzen dute. (10)
  • Heriotza data ezezaguna da

Villa Sevilla

Alberto Rodríguez González-ek eraiki zuen 1928. urteak, eta Miguel Antonio Setien izan zen arkitektoa. Etxearen helbidea: Mirakruz auzoa, Julimasene bidea, 69. zenbakia.

Villa Sevilla, kokapena (1960)
Villa Sevilla, 1928
Villa Sevilla, 1928 (Altzako Agiritegia, 007-29)

Erreferentziak

  1. Altzako Agiritegia, 1936. urteko errolda
  2. Altzako Agiritegia, 007-29
  3. Gaceta de Madrid,  1930 Tomo II Segundo trimestre, pág 121: “Antonio Silva de Herrera, sin ocupación alguna, contra la entidad comercial “Electro Luz, S. A.”, domiciliados en San Sebastián, sobre reclamación de salarios; pendiente ante Nos, en recurso de casación por infracción de ley interpuesto por el demandante, representado y defendido por el Letrado D. Luis Garrido Juaristi…
  4. Altzako Agiritegia, 1932. urteko errolda
  5. Altzako Agiritegia, 1936. urteko errolda
  6. Altzako Agiritegia, A 01-01 118-L (1936ko azaroa 1940ko martxoa)
  7. El Diario Vasco, 1940-05-07
  8. VILLANUEVA MARTÍNEZ, Aurora: “Los incidentes del 3 de diciembre de 1945 en la plaza del Castillo de Pamplona”. En Príncipe de Viana, nº 58, nº 212 (1997), pp. 629-652 (p. 643): “De los veinte carlistas vizcaínos asistentes a los actos de Pamplona, catorce de ellos fueron identificados por la policía y detenidos –tres en la capital navarra y el resto, a su regreso, en diferentes localidades de Vizcaya-. En el caso e Guipúzcoa, fueron nueve los carlistas detenidos en relación con los hechos, una vez de vuelta a sus domicilios: Elías Querejeta Zubia,… Antonio Silva de Herrera…”.
  9. Boletín Oficial de la Provincia de Madrid, 16 de julio de 1956, p. 4: “El Colegio Oficial de Agentes Comerciales de Madrid y su provincia (Atocha, 34) hace saber a los Coelgiados relacionados a continuación que, tenieendo más de doce cuotas mensuales pendientes de pago, si en el plazo de un mes, a partir de la fecha, no han legalizado su situación […] a la Junta de Gobierno para darles de baja, procediendo a la anulación de su carnet profesional, y siendo, por lo tanto, considerada clandestina su actuación: […] Don Antonio Silva de Herrera […]
  10. ABC, 29 de octubre de 1961, p. 105: “PEDÍA DINERO PARA SUPUESTAS COMUNIDADES RELIGIOSAS. Antonio Silva de Herrera, de sesenta y cinco años, ha sido detenido por inspectores de Policía de un coche-patrulla, cuando en un domicilio de la calle O’Donnell intentaba obtener cantidades de dinero con el pretexto de que eran para supuestas comunidades religiosas. Este individuo se ha dedicado ya anteriormente a ejercer esta ilícita actividad.”
  11. 80 urteko anexioa: Antonio Silva“, in Estibaus 2020-04-06
  12. Antonio Silva de Herrera Altzako Tokiko Bilduman
sortze data: 2020-04-01 / eguneratze data: 2020-11-07

Echarri Guruceaga, Ángel

Ángel Echarri Guruceaga (1915?-1974-12-), apaiza

  • 1935. Jose Migel Barandiaran etnografoaren informatzailea.
  • 1947-02-01: Barakaldoko Desierto auzoko San Jose parrokiako apaiza izendatua (Boletín Oficial del Obispado de Vitoria, nº 3, 1947-02-01).
  • 1974: Donostiako San Bizente elizako koadjutorea.

Erreferentziak: “Hezkuntza eta erlijioa Altzan 1935. urte inguruan“. In: Estibaus, 2020-01-22

sortze data: 2020-01-23 / eguneratze data: 2020-01-23

Lorza, Amelia

Argazkia: Euskal Giroa Elkartea

Albainan (Trebiñu) jaio zen atleta, 1959ko urtarrilaren 5ean, eta bederatzi urte zituenetik Bidebietan bizi da. Hamahiru urterekin hasi zen korrika, eta ibilbide gehiena C.D. Herrerarekin egin zuen.

Palmaresa:

  • Junior mailako Espainiako txapelduna izan zen 1500 metrokoan, 1977an.
  • Euskadiko kros txapelduna 1978-79-80-81- 82-83-85 urteetan.
  • Munduko Kros Txapelketan parte hartu zuen 1977-78-79-80-81-82-85 urteetan.
  • Espainiako kros txapelduna 1.500 metrokoan 1980an.
  • 1.500 metroko Espainiako txapelduna 1983an.
  • 1984an, Espainiako txapelduna eta Espainiako errekorra (35.50.9), 10000 metrokoan.
  • 1985ean Espainiako txapeldun izan zen 3000 eta 5000 metrokoan.
  • Gipuzkoako errekorrak: 1500 metro, 4.15.86 (1982); 3000 metro, 9.04.74 (1985); eta 5000 metro, 16.13.8 (1985). Errekor hauek, gutxienez, 2007ra arte iraun zuten, eta euskal errekor bezala, 1987, 1998 eta 1996 arte iraun zuten, hurrenez hurren.
  • 15 aldiz nazioartean.

Erreferentziak

  • García Martínez de Murguia, José María; Arozamena Ayala, Ainhoa. LORZA LÓPEZ, Amelia. Auñamendi Entziklopedia [on line], 2019. [Kontsulta data: 2019ko Azaroaren 22a]. Eskuragarri hemen: http://aunamendi.eusko-ikaskuntza.eus/eu/lorza-lopez-amelia/ar-89811/

Argazkia: Club Atlético San Sebastián

Argazkia: Auñamendi Entziklopedia

sortze data: 2019-11-22 / eguneratze data: 2019-11-22

Luis Manuel Irisarri Piquer

Luis Manuel Irisarri Piquer Donostian jaio zen 1908ko ekainaren 21ean eta 1936ko azaroaren 10ean fusilatu zuten. Salvadorren eta Ramonaren semea, familia Lodosako herri nafarrekoa zen jatorriz. Familia Donostiara bizitzera etorri zen eta, geroago, gurasoak banandu egin ziren. Luis Manuelek aitaren alde egin zuen, eta gainerako anai-arrebek, Valentinak, Miguelek eta Manuelek nahiago izan zuten amarekin geratu.

Aita Salvador Donostiako udaletxearen garbitzailea zen, eta Luis Donostiako udal gas enpresaren langilea. Luis, gainera, soinujole ona zen eta, enpresako lanez gain, inguruko jaiak akordeoia erabiliz animatzen aritzen zen.

Luisek Intxaurrondoko Basotxiki baserriko Manuela Garmendia Iriarte ezagutu zuen. Elkarrekin harremanetan hasi ziren eta alaba izan zuten, Nieves. Umea 1934ko irailaren 13an jaio zen.  Nievesen jaiotza jakinarazi zioten unean, Luis akordeoia jotzen zebilen Aieteko santakrutzetan.

Urtebete geroago, bikotearen bigarren haurra jaio zen, Salvador, baina jaio baino hilabete batzuk lehenago, 1935eko martxoaren 27an, Altza-Buenvista epaitegian ezkondu ziren.

Gerra Zibila lehertu zenean, Luisek ez zuen alde egin eta bere familiarekin batera Basotxikin jarraitu zuen. Ez dago haren jarduera edo inplikazio politikoari buruzko daturik, baina frankisten Donostia hartu zutela bi hilabetera, Luis Intxaurrondoko Zubiaurre tabernan zegoela, soldadu batzuekin furgoneta bat bere bila iritsi zen, atxilotu eta eraman egin zuten. Etxera itzuli ez zenez, Manuela Zubiaurrera bertaratu zen, eta Ondarretako kartzelara eraman zutela esan zioten. Hurrengo egunean, Manuela Ondarretako kartzelara joan zen senarrarekin arduratuta eta ordurako ez zegoela esan zioten. Goizaldean fusilatu egin zuten.

Luis Irisarriren heriotza-ziurtagirian 1936ko azaroaren 10ko heriotza-data jasoa dago, eta heriotza tokia Donostia. Heriotza arrazoia ez du esaten.

Ez zuten beste berririk izan, harik eta farolari batek lurrean, Villa Iruña parean, Luisen nortasun agiria jaso zuen arte. Dokumentuaren jabea Intxaurrondokoa zela egiaztatzean, Zubiaurre tabernan utzi zuen, eta Manuelari eman zioten. Horren ondorioz, Villa Iruña Pasaia aldeko errepidean dagoenez, fusilamendua Oiartzunen egin zutela pentsatzera eraman du familiak.

Hala ere, Pellizar baserri-sagardotegiko Pakita Anabitarteren testigantzak dioenez, Luis Irisarri fusilatzea Hernanin gertatu zen. Bere osaba, Juan Jose, Mons-eko likore-fabrikan lan egiten zuena, kamioneta bat zuen. Frankistek kamioneta konfiskatu zuten eta bera gidari bezala ere eraman zuten, Antiguako Miramar jauregiko zalditegietara. Egin behar izan zituen zerbitzuen artean, bere kamioian Ondarretako kartzelako presoek Hernanira fusilatzera eramatea zeuden. Horietako batean, atxilotuen artean Luis Irisarri ezagutu zuen. Hori kontatzerakoan, Pakitak ez zuen Irisarriren abizena gogoratzen, baina bai Basotxikiko Garmendia familiakoa zela. Juan Josek ez zuen fusilatzen ikus, soldaduek presoak kamioitik jaitsarazi eta eraman ondoren, kamioek itzultzeko bideari ekiten zioten. Pakitak dio denbora asko igaro zela osaba hura kontatzera animatu zen arte.

Manuela ama gazteak, bi urteko eta urtebeteko bi seme-alabekin, egoera latz horri aurre egin behar izan zion. Senarrak udal gas fabrikan lan egiten zuenez, udaletxera joan zen laguntza eske, baina jaso zuen erantzuna umiliagarria izan zen: seme-alabak adopzioan ematea iradokitzeaz gain, Boulevardeko erretreteak garbitzeko lan egiteko aukera eskaini zioten.

Oinaze eta babesgabetasun horren erdian, Basotxikitik gertu, Mons Etxean bizi zen Nieves ahizparen laguntza jaso zuen, eta bi urteko Nieves txikiaren zaintzeaz arduratu zen. Salvador umea,  urtebetekoa, Basotxikin geratu zen amarekin. Sei urteren buruan, Manuelak bere bizitza berregin zuen; Froilan Aldanondorekin ezkondu eta Angelita alaba eduki zuten.

Nievesek ez zuen inoiz bere aitarekin gertatutakoaz hitz egiteko aukerarik izan amarekin. Nieves izeba izan zen, Nieves neskatoa hamahiru/hamalau urte arte zaintzeaz gain, aitaren historia kontatzeaz arduratu zena.

2014ko maiatzaren 31n, Donostiako Udalak frankismo garaiko fusilatuen senideei omenaldia egin zien, eta udaletxeko aretoan hartu eta oroitzapenezko intsignia txiki bat eman zieten. Halaber, “Duala” eskultura inauguratu zen, fusilatuaren izenarekin.

sortze data: 2019-02-15 / eguneratze data: 2019-02-15

Extefana Irastortza

Uberan – Euskal Idazleen Elkartea

Estefana Irastorza (Wikipedia)

Estefana Irastorza, sortze-izenez Estefana Iribarren, izenez batzuetan Extefana (Molinao, Altza, Gipuzkoa, 1925 – Hendaia, Lapurdi, 2018ko urriaren 29a) lapurtar poeta izan zen. Altzan jaio bazen ere, bere bizitza gehiena Hendaian igaro zuen.[1][2]

Aita, Ganix Iribarren, Lehen Mundu Gerrako Mendebaldeko Frontean borrokatu zen, baina euskaldun askok bezala, uko egin zion fronteko hilketara itzultzeari, eta Gipuzkoara ihes egin zuen, Pasaiara. Horregatik, Estefana Altzan jaio zen.[3]

Liburuak
Amatxi Extefanaren oroitzapenak, Autoedizioa, 2016
Olerkiak
Hatsaren Poesia olerki urtekarietan.
Erreferentziak
↑ «Estefana Irastorza poeta eta Hendaiako memoriaren biltzailea zendu da» Berria 2018ko urriaren 29a . Noiz kontsultatua: 2018ko urriaren 29an.
↑ «Irastorza, Extefana – Ahotsak.eus» ahotsak.eus . Noiz kontsultatua: 2018-10-30.
↑ Lartzanguren, Edu (2014ko azaroaren 30a) «Extefana Irastorza. Poeta.» Berria . Noiz kontsultatua: 2018ko urriaren 29an.
Joseba Aurkenerena:Extefana Irastortza hendaiar olerkariaren gorazarrez. Kazeta.eus.[1]

Extefana Irastortza, historiaren hats poetikoa

http://uberan.eus/?amuak/item/extefana-irastortza-historiaren-hats-poetikoa

Asteartea, 2018-11-06
Urriko azken egunetan utzi gintuen Extefana Irastortzak,  Altzan jaio eta Hendaian bizi zen poeta, historiaren gordailu bizia.

Azken urteetan ezagutu dizkiogu poemak, ezagutu dizkiogu historiari loturik kontatutakoak, oroitzapenen gordailu. Bere oroitzapenak ere autoedizio moduan plazaratu zituen, Amatxi Extefanaren oroitzamenak. Berandu heldu zion poesia idazteari, senarra hil eta gutxira, Edu Lartzagureni Berrian egindako elkarrizketan aitortu zionez. Hala ere, Hatsako Olerki Bildumaren hitzorduetan aurpegi ezaguna bilakatu zen, eta bilduma gehien-gehienetan hartu zuen parte. 2002ko bildumatik ekarri dugu “Lore bakartia” poema, eta 2017kotik berriz “Amatxi bat”, ez ohiko ahots bati omenaldi gisa.

LORE BAKARTIA

Mendi kaxko kaxkoan
arroka haundi baten gerizan
ote ondo baten itzalean
han dago lore bakartia.
Itsa-alde gegira
han sortua da.
Ikaran dago
norbeitek biltzeko beldurrez.
Bidexkan pasatzean,
nik edre eskua luzatu dut
lorea biltzeko.
Ez: ez diot bizia kenduko
eta utzi dut bere xokoan
dudarik gabe uda azkenean
lorea desagertuko da,
uda berrian berpizteko
eta ni berriz bidexkan
pasatuko naiz
lore polita zu ikusteko.

AMATXI BAT

Ez naiz poeta
Ez naiz idazlea
Ez naiz bertsularia
Baizik amatxi bat
Nere erran nahiekin
Nere barneko nahi gabeekin
Eta nere pozarekin
Gibelerat begitzearekin
Ohar bat egitearekin
Lur huntako bide haundiena
Egina sutala eta behar dutala segitu aintzina
Nere poema kaxkarra agertuz
Iturritxako ura urrupatuz
Oroitzapen goxoak gogoratuz
Familia eta lagunak eskertuz
Itsas bazterreko haizea gozatuz
Lur huntako bidea bururatzean
Orduan argi eder bat
Agertuko zaitanean
Argia lagun
Zeharkatuko dut itsaso zabala
han ageri den uhartzeraino
Argia lagun
Sartuko naiz berri batean.

sortze data: 2019-01-23 / eguneratze data: 2020-11-30

Claudio Egaña Otamendi

Aizarnan 1911 urtean jaio eta Altzan errotu zen, Herrerako Etxeluze etxean. Herrera Sport taldeko nazioarteko korrikalaria[1], oso maitatua zen herritarren artean. Anarkisten filiaziokoa. 1936ko irailaren 9an, Burgosko espetxe nagusitik atera zuten, beste hogeita bat presorekin batera, eta fusilatu egin zuten[2]; antza denez, fusilatutako besteekin lurperatu zuten, Esteparreko hobian, Burgosko probintzian[3]. Haren gorpua identifikatu gabe dago oraindik.

Erreferentziak:

sortze data: 2018-02-26 / eguneratze data: 2021-02-11

Ana Maria Artazkoz Labaien

Ana Maria de los Dolores Eustaquia Vicenta Artazkoz Labaien (Altza, 1892-1930). Jaio zen urte berean Altzako San Martzial elizan bataiatu zuten. Aita Francisco Javier Mariano Ignacio de Artazcoz Urdinola zen (Oñatin, 1855-07-30), eta ama Maria Luisa Nemesia Labaien Aranzabe (Kuba, 1861), 1882. urtean ezkonduak. Alaba bakarra izan zen. Familia Herrerako Bidebieta jauregian bizi izan zen, Javier Artazkozek berak 1888. urte aldean eraikia.

Ana Maria hemezortzi urterekin ezkondu zen, Pedro Martinez de Irujo y Caro-rekin, Sotomayorko IX. dukea eta Irujo Etxearen V. markesa. Victoria Eugenia erreginaren Dama izateko ohorea eskuratu zuen. Bederatzi seme-alaba izan zituen eta horietako bat, Luis, Cayetana Fitz-James Stuart Silva-rekin ezkondu zen, Albako XVIII. dukesarekin, 2015. urtean zendu zena.

Arantza Martínez, Isabel Murillo: “Parque de Bidebieta”, in Altza, Hautsa Kenduz III (1996), 91-107 http://altza.info/bilduma/pdf/L9287.pdf

Jesús Aldaba Domínguez: “Miguel Artazcoz, antepasado del Duque de Alba y su expediente de hidalguía”, in Antzina 20 (2015), 66-81.  http://www.antzinako.org/Revistas/Antzina_20.pdf

Wikipedia: Luis Martínez de Irujo y Artázcoz

sortze data: 2016-05-18 / eguneratze data: 2016-05-24

Larrachao Berra Arzac, Theresa Nicolasa

Theresa Nicolasa de Larrachao Berra Arzac (Altza, 1731-05-05 / 1804-06-30), XVIII. mendeko nortasun handiko altzatar emakume bat izan zen. Bernardo eta Theresaren bosgarren alaba. Domingo Ygnacio Larreandi Echeverriarekin ezkondu zen eta bi alaba izan zituen, Maria Josepha Vicente eta Juaquina Petronilla. Bere anaia hil zenean Arriaga oinetxearen nagusia bihurtu zen eta herentzien kontuak zirela medio auziak izan zituen bere anaiekin, alabarekin, suhiarekin, koinatarekin… Sonatuena Larrerdi (Lardi) etxearen nagusiekin izan zuena izan zen, bere suhiarekin hain zuzen ere, auzian elizaren aldarearen ondoko hilobi bat zegoela. Batzuetan irabazi, besteetan galdu… Altzan ospe handia izan zuen erakutsi zuen kemena, jenioa eta manipulatzeko gaitasunagatik.

Roquerok honela dio: “Además serían destacables en ella dos notas; una, que en su familia hubo una transmisión femenina durante tres generaciones hecho nada habitual, y dos, que entabló pleitos como hija, hermana, viuda, suegra y madre, lo cual resultaba aún menos frecuente, todo lo cual nos permite calificarla de bastante ‘guerrera’.”

ROQUERO USSIA, Mª Rosario: La vida cotidiana en Altza en los siglos XVII y XVIII. Artiga Bilduma 2. Altzako Historia Mintegia (1997), 71-78 orr. (beste aipamenak: 5, 50, 63, 98 orr.)

sortze data: 2012-11-29 / eguneratze data: 2024-09-24

Casares Aramburu, Ignacio

José Ygnacio Bruno Casares Aramburu (Altza, 1856-1933). Casanao baserrian jaioa, San Martzial parrokian bataiatu zuten 1856ko urriaren 6an.

Altzako eta Pasaiako sendagile titularra izan zen. Lehen urratsak sendagile bezala Gabirian eman zituen eta han zegoela  Jose Maria Iparragirre abeslaria zaindu eta haren heriotza-agiria sinatzea egokitu zitzaion. Errenterian ere aldi baterako ordezko gisa jardun zuen.

Altzako Udalak omenaldia egin nahi izan zion 1931. urtean, baina Casaresek ez egitea eskatu zuen. 1933ko urte amaieran hil zen (1934ko urtarrilaren 13ko udalbatzan haren heriotzaren berri eman zen). 1936ko otsailaren 2an haren omenezko ekitaldi bat egin zuen Altzako Udalak, Buenavistako eskoletako aretoan, ondoren kalearen plaka zabalduz, eta haren izena jarri zioten Altzako kale bati, (“Avenida de Don Ignacio Casares”), Buenavistatik Darietara doan errepidearen zatiari, urte horietan egin berria. (ikus La Voz de Guipúzcoa, 1936-02-05)

Jose Mari Iparragirreren heriotza

Casares medikua eta Castañeda laguna, heriotzaz

Iparragirreren heriotzaren berria berehala zabaldu zen Euskal Herrian. Lehen unean, foruen aurkakoen eskua ikusi zuenik izan zen, eta perretxiko pozoitsu batzuk janarazita hil
zela zabaldu zuen konspirazio teoria batek. Antza, 15 egun lehenago bentan afaltzen batera ziren mikelete sarjentu bat 48 ordura hil zen, Beasainen. Iparragirreren lagun Joaquin Castañedak La Union Vasco Navarra egunkarian gutun bat atera zuen, 1881-4-9an, perretxikoena gezurtatuz. Han jan zuten beste mikeletea eta beste afaltiarrak onik zeudela argitu zuen. Iparragirre bezala, sarjentua ere pneumoniak jota hil zela gehitu zuen.

Castañedak dio, hil baino lau egun lehenago jaso zituela Iparragirrek heriotzako sakramentuak. Zozabarro bentako familiaren ondradutasuna, ontasuna eta zainketa lan bikaina goraipatu zuen, bestetik. Heriotzaren berri zuzena Ignacio Casares medikuaren ahotik plazaratu zuen, geroago, J.M. Ojarbidek Montevideoko Euskal-Erria aldizkarian, 1921-3-20an, ‘Como murio Iparraguirre’ artikuluan. Casares Gabiriako medikua zen 1881ean, eta hark artatu zuen azken egunetan, baita Beasaingo eta Zumarragako medikuek eta Ormaiztegiko zirujau Pedro Zangituk ere. Casaresen hitzak: «1881eko apirilaren 4an deitu zidaten. Iparragirre larri zegoen. 15:00etan sartu nintzen bere gelara. Asko poztu zen ni ikusita: besoak zabaldu, besarkatu eta bere kontra estutu ninduen, ‘erremedio bat behar dut’ esanez. Bizpahiru egun lehenago, Urretxuko plazara misiolari baten sermoia entzutera joan, hoztu eta gaizki sentitu zen. Katarroak neke handia eragiten zion. Errekonozitu nuen, eta berehala ikusi nion bi birikak hartzen zizkion bronko-pneumonia. Ia ezin zuen arnasa hartu. Oso larri zegoen». (“Zozabarro, Iparragirreren benta“, in Goierriko Hitza webgunean, 2020/04/07)

“Con 61 años, el 21 de Marzo de 1881, marcha Iparraguirre desde su domicilio en Chapartegui ( caserío de su madre ) hasta la Venta de Zozabarro, después de merendar, cuando volvía a Chapartegui, le coge un aguacero, empapado se refugia en el corral de los cerdos de Zozabarro, y allí caé enfermo. Le asiste el médico de Gabiria, Don Ignacio Casares, ya que los propietarios de la Venta le habían instalado en una habitación, al ver el médico el estado en que se encontraba el enfermo, le dice que llame a un sacerdote. Iparraguirre, se confiesa, y muere el día 6 de Abril y su cuerpo fue trasladado en un carro al cementerio de Urretxu. Al cortejo sólo asistieron un grupo de niños y niñas que estaban jugando junto a la Venta cuando sacaron el cuerpo.” (“Vida y obra de José Mª Iparraguirre“, in elobrero.es webgunean, 2020-04-20)

Omenaldia (1936-02-02)

EL HOMENAJE A D. IGNACIO CASARES (La Voz de Guipúzcoa, 1936-02-05, 12. or. )

“Conforme se anunció con la profusión que el caso requería, el pasado domingo se procedió al descubrimiento de las placas que en lo sucesivo dan el nombre de don Ignacio Casares a una calle de la localidad. Justo es reconocer que el tiempo no se asoció a dicho acto, pero también señalamos con satisfacción que a pesar del tiempo infernal, a dicho acto acudieron todas las personas convocadas al efecto por el Municipio, y muchas más que por omisión involuntaria no fueron invitadas. Asistieron los familiares del homenajeado, la Corporación y todos los empleados de la misma, los ex alcaldes de Alza, don Valentín Suárez, don Felipe Artaza y el señor Tejada, en representación de su padre (también ex alcalde de la localidad), el presidente del Colegio Médico de Guipúzcoa, don Emiliano Eizaguirre, los médicos titulares de la villa, representación de médicos titulares de la provincia, así como numerosos compañeros de profesión del señor Casares, juez y secretario del Juzgado municipal, fiscal, alcalde de Pasajes y numerosas representaciones de entidades, no olvidando señalar como nota simpática la asistencia de todos los maestros y maestras de la localidad con un numeroso grupo de ambos sexos. En los locales de la Escuela de Buenavista se congregaron todos los invitados al acto, y el alcalde, don Luis Rubio, dirigió breves y sentidas palabras para manifestar en primer lugar que tanto el gobernador civil de la provincia como el presidente de la Diputación de Guipúzcoa, se asociaron al homenaje, delegando en él para manifestar que las múltiples obligaciones de ambos les impedían asistir al acto. A continuación concede la palabra a don Emiliano Eizaguirre, el cual manifiesta su satisfacción por el homenaje que se le rinde al señor Casares, el cual en vida realizó un verdadero sacerdocio de su profesión. Don Fidel Corcuera, maestro de las escuelas de Buenavista, hace una apología del homenajeado, ensalzando su labor meritoria y sus desvelos por los menesterosos. Resume el alcalde en breves palabras, y dirigiéndose a los escolares que al acto asistieron, les acucia para que no olviden el acto que hoy se realiza, indicándoles la obligación de cumplir anualmente, con motivo del aniversario del fallecimiento del señor Casares, el homenaje de depositar unas flores, de las que era él tan amante, en el lugar donde reposan sus restos, iniciando, también, colectas entre ellos, con fines benéficos, continuando con ello la obra de don Ignacio, que recogía limosnas con la mano derecha para repartirlas[con la] izquierda, que es la del corazón. Le cumple la satisfacción de realizar este homenaje que Ayuntamientos anteriores reconocieron de justicia realizar, rogando que todos en pie guarden un minuto de silencio a la memoria del homenajeado. Don Pedro Barrios dirige breves palabras para manifestar que la Asociación de Médicos Titulares de Guipúzcoa ha delegado en él su representación para agradecer al Municipio la realización del homenaje y a los asistentes a dicho acto. A continuación se procedió al descubrimiento de la placa que en lo sucesivo da el nombre de don Ignacio Casares a la parte comprendida desde la Plaza de Buenavista hasta Darieta, siendo obsequiados los asistentes al acto con un lunch en las escuelas, acto que fué amenizado por los txistularis de la villa, con la cooperación de don Santos Uranga, presidente honorario de la Asociación de Txistularis del País Vasco-francés, dese[o] ferviente del mismo por su amistad con el homenajeado y agradecido el Municipio por su cooperación. Como comentario final a este justo homenaje, solamente manifestaremos la satisfacción porque a él han acudido todas las representaciones locales, infinitos amigos y colegas, que han patentizado al agrado por el homenaje realizado.”

Erreferentziak:

 

sortze data: 2012-11-15 / eguneratze data: 2024-11-19

Atorrasagasti Casares, Celestino

(1920 aldera)

Celestino Atorrasagasti Casares, (Altza, 1886-05-19; Altza, 1933-12?)

Mirasun baserrikoa. Emaztea: Gregoria Arrieta. Seme-alabak: Joaquin, Francisca, Jose, Enkarna, Ana, Erasmo, Maria, Jesus.

Altzako zinegotzi hautetsia 1931-1933 urte bitartean, abertzalea. Behin-behineko alkate 1931-32 urteetan, alkatea ezin zuenean bileretan parte hartu.

Confederación Agro-Pecuaria sindikatuko idazkaria 1933. urtean.

Erreferentziak:

  • ALTZAKO HISTORIA MINTEGIA: Altzako euskarazko kronikak (1921-1936). Artiga Bilduma 7. Altzako Historia Mintegia (2010), (K 74) 52 or.
  • “Confederación Agro-Pecuaria, Caserío Chingurri, José Iruretagoyena presidente, Celestino Atorrasagasti secretario. Sindicato Único”, in “Ayuntamiento de la Villa de Alza – Fiestas Patronales – año 1933”, Altzako Tokiko Bilduma, A3229
sortze data: 2012-11-15 / eguneratze data: 2021-04-19

Jose Juanes Etxebeste

(1950 aldera)

Jose Juanes Etxebeste (Errenteria, 1892-06-03; Altza, 1964-02-08)

Altzako zinegotzi hautetsia 1931 eta 1936 artean. Alkatea 1931. urtean.

Gurasoak Angel Juanes Arburu eta Juliana Echeveste Michelena izan ziren, 1891ko urtarrilaren 15ean Irunen ezkondu zirenak. Jose Juanes Modesta Ibero Arregirekin ezkondu zen lehen aldiz, eta bost seme-alaba izan zituzten: 2 mutil eta 3 neska. Modesta, Jose Juanes kartzelan zegoela hil zen, eta Josefina ahizpa arduratu zen bikotearen bost seme-alabez. Jose Juanes bigarren aldiz ezkondu zen Josefina koinatarekin 1958an.

1934ko erroldan, lanbidez eskribau gisa agertzen da, eta Berran bizi da (Villas San Antonio).

Argia, 1930-09-07: “Sobron ur etxera joan dira Juanes’tar Jose abeslari bikaña eta baita ere Alkiza’tar Luis. Ondo ibili baño ura bearrian ez ardoa eran eta etorri.”[1]

1931ko udal hauteskundeetan, bere barrutian boto gehien izan zituen hautetsia izan zen, 205. Alkate aukeratzen dute, baina dimisioa ematen du osasun arrazoiengatik. Zinegotzi hautetsi izaten jarraitzen du, aldizka, Errepublikaren abagune politikoaren arabera, frankistek Altzan sartu ziren arte, 1936-09-13an.

[1]ALTZAKO HISTORIA MINTEGIA: Altzako euskarazko kronikak (1921-1936). Artiga Bilduma 7. Altzako Historia Mintegia (2010), (K 76) 53 or.

sortze data: 2012-11-11 / eguneratze data: 2021-04-19

Beretarbide Aristizaba, José Manuel

(1931-08-02)

Jose Manuel Beretarbide Aristizabal (Altza, 1898-07-22; Altza, ?)

Sasotegi-txiki (Molinao) etxean bizi zen. Jornalaria.

Altzako zinegotzi hautetsia 1931-1937 urte bitartean, abertzalea. Ebakuazioaren ondoren, Pablo Landa zinegotziarekin batera udal bulegoa ireki zuten Bilbon nazionalak sartu arte, 1937ko ekainean.

Bilboko erretiradaren ondoren atxilotu eta epaitu zuten.[1]

Erreferentziak:

  • BERETARBIDE, Joseba Imanol. Eusko Batzokiko lehendakaria. ALTZAKO HISTORIA MINTEGIA: Altzako euskarazko kronikak (1921-1936). Artiga Bilduma 7. Altzako Historia Mintegia (2010), (K 95,97) 74, 77 orr.
  • [1] Pares: indultados 1956
sortze data: 2012-11-11 / eguneratze data: 2021-04-19

Marcial Ibarbia Anabitarte, Aita Akilino

Marcial Ibarbia Anabitarte, Aita Akilino karmeldarrarekin (Altza, 1908-08-08; Gasteiz, 1991-06-22).

Marcial Ibarbia-Anabitarte familiaren hirugarren semea da. Aita Onaindiak eskaintzen digu haren aurkezpen laburra: “Marzial Ibarbia Anabitarte: Aita Akilino. Donostia’n jaioa 1908-9-9’an. Larrea’n artu zuen karmeldar jantzia 1924-7-7’an, eta eliz karrera bukatu ondoren, Gazteiz’en eman zuen lenengo meza 1932-5-21’an. Olerkiz eta itz-lauz lan egin zigun gaztetan. Ikus «Euskal Esnalea», 1923, 120, 160, 164 eta 220 orrialdeetan. «Karmel Gizkarbiaren M. A.» darabil lanak ziñatzean.”[1]

Gasteizeko karmeldarrekin bizi zela hil zen. Karmeldarren panteoian hilobiratua dago.

Euskal Idazlea

euskal-esnalea-1924-09-170aHaren lehen datuak Aita Onaindiak eskaini zituen, Euskal Literatura V liburuan, Estibausen “Ibarbia” artikuluan jaso genituena, eta datozen lerroetan informazio hori zabaltzera eta euskal literaturari egindako ekarpena, oso txikia bada ere, ezagutzera gatoz.

Aita Akilinori buruz Onaindiak emandako informazioari bi datu biografiko gehituko dizkiogu, 1933. urtekoa lehenengoa eta 1938koa bigarrena.

Lehenengoa La Salleko Anaiei Herreran 1933ko uztailaren 30ean egindako omenaldiaren kronikan egiten den aipamena da. Honela dio kronikak: “Herrera-Altza. ERMANUARI OMENALDIA.- (…) Itzaldi sermoia egin zun Aita Akilino karmeldarrak, au ere emengoa eta eskola ortan izana; lendabiziko agurketa euskeraz egin ondoren, jarraitu zun erderaz, eta ondo garbi azaldu zun bere ta erreratar danon esker sutsuak, urte oyek danetan, emengo irakasle izan diranari, eta zenbait añeko kaltia izango dan danontzat geyago berak ezin jarraitzia orain arte ain ondo bete duten lanari; eta ori galerazten dutenentzako ere izan zitun itz egizko batzuek; bukatu zun adieraziyaz gurasoari beren betebiarrak beren umetxoak bihar bezelako katoliko jaungoiko zaliak izateko, batez ere oraingo ekaitz aldi ontan. (…)” [2] Jarraitu irakurtzen

sortze data: 2012-11-10 / eguneratze data: 2021-03-01

Sarriegi Lete, Jose Ramon

Jose Ramon Sarriegi Lasa familiaren lorategian, Bidebietan (1936)

Jose Ramon Sarriegi Lete (Altza, 1864-04-01 / 1936-08-12). Altzako alkate eta eraikuntza arloko enpresaria.

Biografia:

Maria Juana Sarasola Segurola-rekin 1900-09-25ean ezkonduta; bi seme izan zituzten.

Altzako alkate izan zen 1904, 1909 eta 1921 urteetan, eta udal epailea 1909 eta 1911 urteetan.

Altzako alkate bezala, 1904-11-25ean Errenterian ospatu zen alkateen batzarrean partu zuen Liga Foral Autonomista koalizioak bultzatutako Junta Provincial de Defensa de los Intereses Vascongados delako batzarrean.[2]

Eraikitzailea izan zen. Garbera-Txiki etxea, Palazio izenez ere ezaguna, eraiki zuen eta bertan bizi zen. Horrez gain, San Marko gotorlekuan ere lanak egin zituen eta Herrerako Vista Alegre etxea, Tantarrene, eraiki zuen.

Francisco Lasa Etxarrik honela kontatzen du Sarriegiren azken egunak Gerra Zibila hasi berria zela: “Los militares nacionales de Loiola pusieron los cañones en Ametzagaña para disparar contra los milicianos apostados en el fuerte de San Marcos. Mientras, en Trintxerpe, la flota estaba amarrada a causa de una huelga. En las cercanías del mercado la gente dormía en la calle, donde estaba la ferretería de Martín Sarriegui, hijo de J. R. Sarriegui, y al ver el ambiente tan malo, con su primo Pepito Sarriegui vinieron a vivir a la casa de Lasa. A los quince o veinte días de guerra, Sarriegui hijo y Lasa van a visitar a Sarriegui padre a Garbera, quien les cuenta cómo solía oír los cañonazos y cómo pasaban las bombas encima de la casa. Al cabo de quince o veinte días vuelven a visitarle, pero en esta ocasión no les abrió la puerta pensando que eran milicianos. Después de abrirles les relató como los milicianos se presentaron en Garbera exigiéndole que les entregara la pistola que portaba. El ex-alcalde estaba autorizado a portar pistola por el cargo que había ocupado, se negó a entregarles a ellos la pistola y sólo lo hizo cuando se personó la Guardia Municipal. Más tarde, volvieron los milicianos y saquearon toda la casa y le quitaron todo. El susto fue muy grande y a consecuencia de esto le trajeron a casa de Lasa. En este tiempo de guerra hacían la vida en la bodega. Al poco, los milicianos colocaron un control en la carretera, y al salir Sarriegui de la bodega, identificó a uno de los asaltantes. Se enfadó mucho, le entró la fiebre. De la enfermedad murió a los cinco días en casa de Lasa. El control se realizaba con barricas de brea ardiendo colocadas en dos hileras alternas que había que sortear en forma de zig-zag. El gobernador de la provincia solía llamar a Sarriegi para hablar con él y tomarle el pelo por el mal castellano que hablaba. En una ocasión, en un arranque de genio, pegó un puñetazo en la mesa y saltó el tintero por los aires llenando de tinta la mesa del gobernador. Tras la muerte, la conducción ser realizó a pie hasta Altza, y se llevó la caja hasta Altza con gran tensión y miedo a que los aviones pensaran que eran militares. A la hora de la muerte le atendió el padre Zugasti, quien tuvo que venir vestido de paisano. Se decía que hizo la traída de aguas y sin dejar números rojos en la cuenta.”[1]

Erreferentziak:

sortze data: 2012-11-04 / eguneratze data: 2021-02-16

ERAUSKIN, Joxe

 

sortze data: 2012-11-02 / eguneratze data: 2012-11-02

Leandro Aizpurua Casares

Altzako medikua.

Zubietan (Usurbil) jaioa, 1866-03-13, eta 1934an hil zen (Argia, 1934-03-04 — 674. zbka)

(Udalbatzaren akta 1936-01-05: “Y en lo referente al homenaje que se pretende a la memoria del difunto médico titular de la localidad, don Leandro Aizpurua, el alcalde indica que la Comisión correspondiente señale fecha y los actos a realizar.”)

Aita: Jose Maria, Aizpurua, Casares. Ama: Maria Susana, Casares, Larrumbide

1934. urteko errolda:

  • Aizpurua Casares J. Leandro      V 66 Plaza de la Villa Médico
  • Aizpurua Elizalde Miguel              V 25 Plaza de la Villa Empleado

Barbotegin (Barberotegi, medikuaren etxea) bizi zen.

Erreferentziak:

Leandro Aizpurua mediku altzatarraren liburu bilduma” In: estibaus.info  (2001/04/…)

Leandro Aizpurua medikuari egindako omenaldia” In: estibaus.info (2007/09/21)

ALTZAKO HISTORIA MINTEGIA: Altzako euskarazko kronikak (1921-1936). Artiga Bilduma 7. Altzako Historia Mintegia (2010), (K 61,80,81, 136, 161) 38, 57, 58, 117, 130 orr.

  • 58. or. Omenaldiya (Argia, 1931-08-02)
  • Udalbatzaren akta 1936-01-05: “Y en lo referente al homenaje que se pretende a la memoria del difunto médico titular de la localidad, don Leandro Aizpurua, el alcalde indica que la Comisión correspondiente señale fecha y los actos a realizar.”
sortze data: 2012-10-10 / eguneratze data: 2021-02-11

Estibalitz Álvarez García, artista

Estibalitz Álvarez García, Altza 1973-Berroeta (Nafarroa), 2021-11-03.

(Ibilbide artistikoa gaztelaniazko fitxan ikusi)

Erreferentziak:

“Rebozao” autore-liburuaren irudi-orria, (Altzako Tokiko Bilduma, C6126)

 

 

sortze data: 2012-10-10 / eguneratze data: 2022-05-05

Koka, Juantxo

Juan de la Coca Perez, 1973ko martxoaren 18an jaio zen Altzan, Larraundi 7 kalean, frontoi zaharretik oso gertu. Altzan izan den kirolaririk ezagunenetakoa dugu eta lehen mailako pilotaria bezala oroitzen dugu.

Gaztetan Jose Mari Arrarasek begiz jo eta berak bideratu zuen pelotaren mundura, nahiz eta bera Sporting de Herrera Futbol Taldean ibili. Maila guztietatik pasa ostean, 19 urterekin bere lehenongo partida profesionala jokatzea lortu zuen, kontratua sinatu eta zazpi hilabetera.

Lehenengo partida profesionala Eibarko Astelena frontoian izan zen, 1993ko martxoaren 7an. Koka eta Aldazabal III bikotea izan zen garaile Lejardi eta Azkarateren aurkako norgehiagokan. Estreno polita izan zuen, orokorrean kritika positiboak jasoz.

Kokaren bizitzak hainbat pasadizo ezberdin izan ditu, baina dudarik gabe hauek izango genituzke bere bizitza profesionaleko data garrantzitsuenak; 1997ko martxoaren lehena izango genuke bat. Bigarren Mailako Txapelketaren finala jokatu zuenekoa, Mikel Goñi famautuaren aurka. Txapela etxera eramatea lortu zuen zuen 22-20eko markagailu estuaren ostean. Beste data bat 2002ko Buruz Buruko txapelketaren final zortzirenetan Mikel Goñirekin gurutzatu zenekoa izango zen. Eibarko pilotalekuan jokatu zen partida eta tanto bakarragatik galdu zuen altzatarrak, 22.- 21 gelditu zen markagailua. Goia ordea 2003. urtean jo zuen. Hogeitabederatzi urterekin Belokiren kidea zen Pablo Berasaluzeren lesioa zela medio, finalera iritsi eta bertan Olaizola II eta Pascualek osatzen zuten taldeari gailentzea lortu zuten; 22-15 gelditu zen markagailua.

Aurreko datek oroitzapen onak ekartzen dituzten bitartean, 2009. urtea latza izan zen Juantxo Kokarentzat. Asegarcek ez zion kontratua berritu nahi izan, ondorioz Garfe enpresa apalarekin sinatu eta txapelketa eta frontoi garrantztitsuei agur esan behar izan zien. Hainbat urtetan haurrak entrenatzen ibili izan da ere.
Pilotak poza baino ez diola eman esan izan ohi du.

Erreferentziak:

  • PEREZ, Raul.”Juantxo Koka: pilotalekuko artista”. In: Altza, Hautsa Kenduz XI (2011). 213-220 orr.
  • Juantxo Koka Altzako Tokiko Bilduman
sortze data: 2012-10-04 / eguneratze data: 2019-11-22

KORTAJARENA, Andoni

Andoni Kortajarena Aginaga (Herrera, 1915-01-16; Intxaurrondo, 1999-11-12).

Asteasuko Jose Manuel eta Aginagako Maria Josefaren semea. Zortzi senide izan ziren. Hamalau urterekin, familiaren beharrak bultzatuta, ikasketak utzi eta lanean hasi zen.

Ikasketa guztiak gaztelaniaz egin arren, bere familiak euskaraz hezi zuen, bere bizitza guztian euskara landu eta sustatu zuen.

Hogeita bat urte zituela, 1936. urtean, Gerra Zibila hasi zen eta Saseta Batailoian gudari gisa parte hartu zuen, Euzko Gudaroztean. Intxorta mendian (Elgeta), zauritu eta Laredon (Kantabria) preso egin zuten. Kontzentrazio eremu desberdinetatik igaro ondoren, eta langileen batailoian eta kuartelen batean zerbitzu militarra egin ostean, 1941eko abenduan aske geratu zen.

Jarduera desberdinetan lan egin ostean, kontatzaile ezarri zen, 1980. urtean jubilatu zen arte.

1943. urtean Juana Lesmes Sarasti oiartzuarrarekin ezkondu zen eta hiru seme-alaba eta lau biloba izan zituzten.

Bere izaera mugikor eta parte-hartzaileak bizitza osoan zehar jarduera desberdinetan parte-hartzea bultzatu zuen, Herrerako San Luis Gonzaga eta Mirakruz gaineko Santa Kruz parrokiarekin eta Herrerako San Luis (La Salle) ikastetxearekin elkarlanak egitera, hala nola euskararen zein euskal folklorearen hedapenean parte- hartzera.

Komunikabide desberdinekin lan egin zuen, euskarazkoak gehienak, KORTARA ezizena erabiliz. Haien artean: Zeruko Argia (1967-1972), Goiz Argi (1974-1975), Deia (1983-1986), Euzkadi (1979-1983), ZER, El Diario Vasco (1989-1996) eta Radio La Voz de Gipuzkoa.

Euskerazaintzaren (Euskeraren Erri Akademia) kide izan zen. Latxagak, akademia honetako kide garrantzitsua zenak, Andoni “Euskeraren gudaria” izendatu zuen eta bere idazkeraz honela adierazi zuen “Erabiltzen duen euskerak ba du txinparta, garbitasuna eta erro egokiak. Asko lantzen ditu lerroak”.

Euskal Telebistaren hastapenean, 1980. urteko hamarkadaren bigarren erdian, Eresoinkarako lan egin zuen, euskararako gidoien itzulpenean, filmetako azpititulu eran erabiltzeko.

Altzako Historia Mintegiak argitaratutako Altza Hautsa Kenduz bilduman 1994, 1996 eta 1997 urteetako argitalpenetan, hainbat artikulu idatzi zuen.

Herrerako festetako egitarauan ere parte-hartu zuen, artikuluak idatziz, urte askotan zehar. Era berean, Intxaurrondo Primera Página aldizkarian 1989-1992 urte bitartean.

PNV eta beranduago EA-ren kultur ekintzen barnean parte hartu zuen, Euskal dantzen irakaskuntzan, euskara klaseak emanez… Bere gaztaroan dantzaria izan zen eta antzerkietan agerraldiak egin zituen.

1985. urtetik aurrera eta hainbat urtetan zehar, literatura ekimenak garatu zituen, euskaraz soilik, hainbat lehiaketatan parte-hartuz, gehienak jubilatuentzat, emaitza onak lortuz. Horien artean:

  • 1985. Lehen saria ipuinetan “Zaartzaro eztitsu”ari esker, jubilatuentzat Donostiako udaletxeak antolatutako lehenengo literatur lehiaketan.
  • 1986. Lehen saria ipuinetan “Urgull, mendi maitagarria”ri esker, Urgull mendiko lagunek antolatutako literatura lehiaketan.
  • 1988. Lehen saria ipuinetan, Donostiako udaletxeak jubilatuentzat antolatutako lehiaketan.
  • 1988. Laugarren postua ipuinetan, Euskerazaleak Alkarteak antolatua, “Okela bikain eta merkea”ri esker.
  • 1989. Lehen saria ipuinetan, Gipuzkoako jubilatuen elkarteak antolatutako lehiaketan, “Pello Joxe eta Pirmin´en amets osatugabeak”-ri esker, eta hirugarren  postua “Inazio Mari´ren balio gutxiko altxorra”ri esker. Bigarren postua olerkigintzan “ Aurrerapenen ondorio mikatza”ri esker.
  • 1993. Bigarren postua ipuinetan, Euskerazaleak Alkarteak antolatuta, “Aitona sinisgogorra”ri esker.
  • 1997. Hirugarren saria ipuinetan, Euskerazaleak Alkarteak antolatuta, “Pantxika anderea eta merkealdiak”ri esker.

Erreferentziak

sortze data: 2012-10-04 / eguneratze data: 2020-05-13