Izenaren aldaerak: 1764 Lizardi chipi; 1782 Lizardichipi; 1863, 1862, 1894 Champarrene; XX Txaparrene
Oharrak: 1764. urteko dokumentuan Lizardi etxea ‘Partido de Sarategui’-n dago eta Lizardi-chipi ‘Partido de la Calzada’-n; azken honek aurrerago Champarrene izena hartuko du. Baserriaren hegoaldean, tranbiaren ondoan, baserria eraitsi eta Txaparrene etxea eraikiko da.
Deskribapena
Etxe honen antzinako izena Lizardichipi da eta XIX. mende erdialdetik aurrera Champarrene izenarekin izendatzen da.
Intxaurrondo auzoan bi Lizardi egon dira. Zaharrena goi aldean zegoen (Lizardi de arriba, 1764. urteko etxeen zerrendan, “partido de Sarategui”-n, eta Lizarichipi “partido de la Calzada” barrutian, galtzada nagusiaren ondoan, alegia.
XX. mendean zehar bizilagunen etxea izan. Bere ondoan egin zen Altza Donostiari anexionatzeko ekitaldi ofiziala.
Dokumentazioa: [1302 Joan Sarrauta]; 1579 Molinos de Zarrauta; [1581 “termino llamado Sarrauta”]; 1588 molino de Ssarrauta; 1703; 1719 el molino de Zasueta; 1764.
Oharrak: SARROETA batez ere leku baten izena da (“término”, “partido”) eta bertan dagoen errotarena. Azken aipamenak TORRUAZAR etxearen lehen aipamenarekin bat egiten du.
Oharrak: Tellabidek ZANDARDEGI eta TXORRONTXA izenak jaso ditu etxe hau izendatzeko[1], baina gure ustez bi etxe ezberdin dira, biak bat bestetik oso gertu badaude ere (ikus ZORNOZA).
Kokapena: Garbera auzoan. Gaur egun Paris-berri etxeak hartzen du bere lekua.
Dokumentazioa:
1810-03-25: Altza Herrian dagoen Paris baserriaren salmenta, bertako bizilagun José Joaquín de Altunak bere jabetzekin, Francisco de Goicoechearen alde, 520 pesotan, 15 zilar-kobrezko errealeko. José Joaquín de Altuna, Francisco de Goicoechea. Antonio de Altuna. María Agustina de Zapiain. Gipuzkoako Protokoloen Artxibo Historikoa, AHPG-GPAH 3/3471, C: 64
1821-04-25: Francisco Goycoecheak Francisco de Arambururi Paris baserria saltzen dio. Gipuzkoako Protokoloen Artxibo Historikoa AHPG-GPAH 3-0164, B055r-056v
1869-05-01: Paris baserriaren salerosketa. Gipuzkoako Protokoloen Artxibo Historikoa AHPG-GPAH 3/2915, A 782r-789v
1882-05-05: Francisco de Alquiza altzatar auzokidearen ondareen inbentarioa, balorazioa, zatiketa eta banaketa. Larrachao – Larrachoenea, Paris baserriak. Gipuzkoako Protokoloen Artxibo Historikoa AHPG-GPAH 3/4057, A 395r-426v
1898-03-26: Manuela Arzac Arrillaga altzatarraren herentzia ondareen zatiketa eta banaketa. Gipuzkoako Protokoloen Artxibo Historikoa AHPG-GPAH 3/3974, A 965r-970v
1917-01-10: Francisco Altuna y Alquiza eta Angela Atorrasagasti y Casares senargaien arteko ezkontza. Gipuzkoako Protokoloen Artxibo Historikoa AHPG-GPAH 3/3974, A 965r-970v
Erreferentziak:
LANDA IJURKO, Iñigo: “Altzako etxeak eta baserriak dokumentuetan”, in: Altza, Hautsa Kenduz XII (2013), 21-67 orr.
Oharrak: Mutiozabal. Planoetan gutxi gorabehera kokapen horretan Paredes, Echerri eta Echechiqui agertzen dira. Sagastiburu, bestalde, kokapen zehatza ezezaguna da, baina 1764. urteko zerrendan “Partido de Arriaga” barrutian agertzen diren etxeen zerrendatik ondorioztatu daiteke etxe hau ere kokapen berean egon daitekeela.
Dokumentazioa: 1448 molino nuevo de Alça; 1456; 1495; 1528; [1523 pieza llamada Rotaberria; molino de Errotaberria];1635; 1703; [1719 molino de Fermín de Alduncin]; [1764 molino junto a Sasoategui]; 1805; 1861; 1863; 1862; 1894.
ROQUERO USSIA, Mª Rosario: La vida cotidiana en Altza en los siglos XVII y XVIII. Artiga Bilduma 2. Altzako Historia Mintegia (1997), 34, 35,83 orr.
ZAPIRAIN, David; MORA, Juan Carlos: Altza: De los cubilares al Concejo. Formación y características del régimen jurídico-político altzatarra. Artiga Bilduma 1. Altzako Historia Mintegia (1996),14, 16 orr.
Dokumentazioa: 1635 Marimiranda; 1703 Miranda bera; 1719 Miranda de yuso; 1764 Miranda de abajo; 1782 Miranda de abajo; 1805 Miranda; 1861; 1863 Miranda-béa; 1862 Miranda bea; 1894.
1719. urteko zerrendaren hurrenkerari jarraituz, Altzagainan legoke (5E), eta Luis Maria Mujikak ematen duenaren arabera, Estibaus ondoan.
“Casería derruida denominada Miraflores” (…) “alinda la antecedente tierra por la parte Oriental y norte, con jurisdicción de la casería titulada Ysturiz [Estibaus], por el mediodía, con los pertenecidos de la casería nombrada Juananea, y por el poniente con las propiedades de la casería llamada Larreandi.” (1861)
Lehen aipamena: 1808 “tierras concejiles Larreandiac”; 1845
Aldaerak: 1825, Larreandia; 1894 Larreaundi.
Oharrak: XVII. mendetik aurrera (1664, Teresa Antonia Larreandia) Altzan badaude Larreandi abizena daramaten jabeak, baina ez daukate zerikusirik etxearekin.
Jabeak
1808an Donostiako Udalak Larreandiak aldean dagoen lursail bat saltzen dio Juan Bautista Etxeberria altzatarrari, eta 1809an Larreandiakeko beste lursail bat Jos Ignacio Sein oiartzuarrari.
1810ean Jose Ignacio Seinek Larreandiak parajean duen lursaila Francisco Goikoetxea altzatarrari saltzen dio.
1815ean Francisco Goikoetxeak Peruene baserria Jose Bernardo Etxeberriari saltzen dio eta honek prezioaren zati bat Larriandiak parajeko lursailarekin ordaintzen dio.
1831ean Francisco Goikoetxeak Larreandiak parajean erositako lursailak Jose Maria Azarola-ri saltzen dizkio.
1845ean, Jose Maria Azarola eta Maria Hilaria Pikabea senar-emazteen testamentuan, Larreandia izeneko etxea aipatzen dute.
1887ean Jose Maria Azarola Pikabeak Andres Rodriguez Tito Larreandia baserria saltzen dio.
Larreandi abizena Altzan (1)
LARREANDI, Santiago. Vicario 59 or.
LARREANDI, Joaquina , 72 or.
LARREANDI, Teresa, 72 or.
LARREANDI, Domingo Ignacio, 71, 72 orr.
(1) ROQUERO USSIA, Mª Rosario: La vida cotidiana en Altza en los siglos XVII y XVIII. Artiga Bilduma 2. Altzako Historia Mintegia (1997)
TELLABIDE AZKOLAIN, Josu: Donostiako Toponimi Erregistroa / Registro Toponímico Donostiarra. Donostiako Udala, 1995, 133. or.: “Este edificio, probablemente coincide con el de la antigua casa solar LARRACHAO, que es citada por Lope de Isasti en 1625”.
“Behe oinaz, lehen oinaz eta lau isurkiko faldoietako estalkipeko oinaz osatutako baserria. Ekialdeko fatxadan mehelina dauka. Oinplanoa azalera ertainekoa da, baina hormen eraikuntzagatik, galeriako soluzioagatik, kanpoko eskaileragatik eta trenbidera ematen duen hegoaldeko fatxadako pilareengatik nabarmentzen da. Horma gehienak harlangaitzez eginak daude, salbuetsirik izkinetako kateatuak, baoen azpadurak, erdi puntuko arkua, baoen hegazpeak eta teilatu hegaleko mentsulen aurreko erlaitz horizontala. Iparraldeko fatxadak hiru ate handi ditu. Horietako bi berriak dira eta ez dute harrizko atebururik.”[1]
Gurutze bat dauka mendebaldeko paretan txertatuta.[2]
Antzinako sukaldeko beheko sua San Telmo museoan dago ikusgarri.
[1]Donostiako Udala: Hirigintza Ondarea Babesteko Plan Berezia. “2.2. ORDENANTZA PARTIKULARRAK” dokumentua. Testu Bategina. Behin betiko onarpena: 2014-2-27.
HERRERAS MORATINOS, Beatriz: Altza Historia y Patrimonio. Artiga Bilduma 4, Altzako Historia Mintegia (2001), 32 or.
Aldaerak: Guruceta-bea. Gaur egun bere lekuan Irune-ren Echea landetxea dago.
Dokumentazioa:
1894ko hauteskunde errolda. Sei bizilagun: Aldabalde-Trecu y Zulaica Antonio, jornalaria; Arbide y Sorondo Antonio, jornalaria; Arrieta y Alquiza José, jornalaria; Pedro Echarri Ayestaran, tabernaria; Iraola y Vidaurreta Ramón, jornalaria; Múgica y Arzac Marcos
1901ko bizilagunen errolda. Pedro Echarri Ayestaran eta Josefa Irizar Berrondo, eta hauen seme-alabak: Anton, 18 urte; Pablo, 13 urte; Trinidad, 11 urte,
Oharrak: Etxearen kokapena zehazteko 1901. urteko erroldan agertzen den etxeen zenbakuntza: Moneda 2o, Ernabido 21, Guruceta-bea 22, Cascarra 23. Etxeak hiru solairu zituen eta Echarri-Irizar familia lehen solairuan bizi zen eta taberna zeukaten. Pedro Echarri eta Josefa Irizar bikotearen alaba bat, Trinidad (1890-?), Jose Antonio Lasa-rekin ezkondu zen eta Gurtuzeta-bea etxearen lekuan Irune-ren Echea eraiki zuten, Trinidad-en etxea, alegia.