1940-50 urteetako etxeetan eta lehenago, janaria prestatzeko egunero ekonomiko deitutako sukalde bat edo “xafla” baita ere deitutakoa piztu behar da, ikatza edo egurra kontsumitzen duena. Labe mikrouhinik ez sukalde bitrozeramikarik ez dago. Pribilegiatu batzuek soilik gasezko sukaldea darabilte hiri-gasari deituta, hiri garrantzitsuetan daukaten fabriketan soilik daukatelako.

Sukalde ekonomia pizteak bere denbora eramaten du, horregatik sua bizkorrago sortzen duten beste su txiki batzuen erabilera sustatzen du, bereziki gosariak zein orduetatik kanpo beste janari batzuk prestatzeko. Horren ondorioz alkohol-su txikietako eta geroago elektrizitate bidezko tresnen agerpena. Beroketa-burruntzali txikiak elektriko agertzen dira ere halaber.

Sua, eguneko janariaren prestaketaz gain beste etxe-lan batzuetan erabiltzen da baita eres: etxea berotzeko, garbitzeko ura, eta arropa lisatzeko xaflak berotzeko. Azken lan hau oso garrantzitsua da. Sukaldeko xaflan berotzen duten tamaina txikiko eta txingarrak bere barnean dituzten beste handiagoak daude. Tximinia bat jarri daiteke eta horrela kea gutxiago eragotziz tresna erabiltzen ari den pertsonan.

Objektu hauetako guztietako eta fabrikazio industrialeko sorrerak, hobekuntza ikaragarria suposatzen du XX. mendean, etxeko lanen jardueran.