Etxeko lana izan ezik, XX mendean, pertsona batzuk bere lana egiten zuten bere etxetan lantegira joan ordez: jostun, mediko eta praktikatzaileak, irakasleak, eta abar. Lan hauek, lan-jarduera nagusi bezala edo etxetik kanpo lortutako diru sarrera hobetzeko osagarri bezala baita ere egiten zen. Begien bistakoa da, hots, baserritarren lana berezko bizileku-lekuan ateratako lanen adibide argia dela.

Baina ohikoena kanpokoan lan eginez bizimodua ateratzea da. Hartarako eta kasu bakoitzaren arabera beharrezko baliabideen metaketa egin behar da. Horregatik langileak eta jornaleroak zakote-ontziez hornitzen dira bazkaria eramateko. Beste alde batetik, salmenta-agenteek eta ordezkariek idazmakinak erosten dituzte bere eskaerak egiteko. Azkenik, medikuek bere tresneria eramaten dute “cabás-a” zineman hainbeste aldiz ikusi dugun maleta klasikoarekin. Bizibide bakoitzari edo enplegu bakoitzari bere elementu bereizgarria dauzkate.

Etxeetan beste lan batzuk egiten dira. Batek baratz txiki bat du, bestea, sagardoa egiten du, egun onean edozer konpontzen da, eta abar.

Industria ematen dituen diseinu berriek laneko munduari iraultza handia ekartzen du, horrela, baldintzak eta langileen segurtasuna hobetuz.

Diseinu hauetako guztietako eta fabrikazio industrialeko sorrerak hobekuntza sentibera ekartzen du erdialdeko XX. mendearena etxeko lanen betetzean.