40 eta 50 urteetan gaude. Ikasleek liburuak eta bizkarrerako kargatzen den larru maletako koadernoak eramaten dituzte. Kolore marroiko harri-kartoiko eskulekuarekiko zorro, ekonomikoago ere badaude. Eskola-umeek lehenak darabiltzate, azken zorro hauek zaharrenek darabilte.

Oinarrizko ikasturteetan Enciclopedia deitzen den liburu bakarrarekin ikasten da eta irakasgai guztiak dauzka liburu honek. Goiko ikastaroetan aldiz liburuak gai bakoitzerako bat dago.

Bolalumak 50 urteen hasieran agertzen dira eta kargatzekoak dira berriz erabil daitezen. Baina Ikasleek ez dituzte erabiltzen: arkatzarekin, lumarekin eta tintontziarekin idazten dute. Eta ikasle handienak luma estilografikoarekin. Luma hauek goma-gordailu bat dute; tinta berezia izan ohi dutelako eta bukatzen denean kargatzeko.

Marra-koadernoetan edo koadroetan idazten da. Portadan eta atzeko azalean biderkatzeko taula edo grabaturen bat normalean agertzen dira monumentuak edo bista panoramikoak erreproduzituz.

Ikerketako metodo berritzaileagoak daude: 78 rpm-eko ebonita diskoekiko irakasleen hitzak erreproduzituz edo ere era atsegingarriagoan ikasten den ikastaro aurreratuenak. Haietako bat “El Maestro” edo “Pizarrón” da.

Goiko kasketetan, jada Unibertsitatean, kalkuluak egiten dira funtzio matematiko korapilatsuetan oinarritutako tresna batekin: kalkulu erregela deiturikoa. Ingeniaritza-ikasleentzat, arkitekturarako eta beste bizibide tekniko batzuetarako ezinbesteko erreminta. Gero bere lanean aplikatuko dute.

70 urteetan kalkulu erreminta bezala nagusitzen diren lehen kalkulagailu elektronikoek bere agerpena egiten dute.

90. urteetan azkenik a jada merkatuan 80 urteetatik zegoen eta kasketetan erabateko iraultza ekartzen duen ordenagailu pertsonala zabaltzen da.

Ikastaldi-baliabideetan gertatzen joan den berrikuntzak ikasle guztietako irakasleen ahaleginean eraginkortasun handiagoa ekarri du eta fabrikazio industrialak hobekuntza sentibera ekartzen du erdialdeko XX mendearena etxeko lanen betebeharretan.